Barst
20th June 2007, 18:36
De schande van België
De Nationale Plantentuin moet opnieuw een serre sluiten wegens instortingsgevaar. 'Ze mogen deze serre tentoonstellen op Dokumenta, met als onderschrift: Politieke onderhandelingen in België.'
De serre in kwestie is meer dan 50 jaar oud. Ze herbergt een unieke collectie 'Marantaceën' - in oorsprong bodembedekkers uit tropische oerwouden. Uit deze planten kweekten Gentse bloemenkwekers een eeuw geleden calacthea en maranta's, sierplanten die nog steeds de trots uitmaken van vele Vlaamse huiskamers. De maranta's van Meise staan in het voor het publiek niet toegankelijke deel van de Nationale Plantentuin. 'Neen, ik kan niet schatten wat deze collectie in euro's waard is', zegt directeur Jan Rammeloo, 'omdat deze planten onvervangbaar zijn.' Tijdens de zware onweders van vorige week waarschuwden zijn medewerkers hem dat de versleten serre het stilletjes begaf. 'Drie jaar geleden verloren we al eens de even oude serre met tropische orchideeën. Die hebben we alsnog kunnen redden, omdat de orchideeën in potten zaten en dus gemakkelijk te verplaatsen waren. Maar deze maranta's groeien in de volle grond; ze redden zou veel meer tijd vergen. Toen we maandag opnieuw kwamen kijken, zagen we dat de serre het vrijdagavond of in de loop van het weekend finaal had begeven.'
Rammeloo trekt de deur met moeite open: 'Kijk, het gebinte is helemaal uit zijn verband gewrongen. Kijk naar die golvende zijgevels. Ik mag hier geen personeel meer naar binnen sturen, want deze kas kan elk moment helemaal instorten. Misschien kunnen we nog een deel van de planten redden als we het dak van buitenaf ontmantelen, maar dan moeten we daarvoor de toelating en de middelen krijgen van de Regie der Gebouwen. In afwachting spuiten we door een gat wat water binnen om de planten in leven te houden'. Hij loodst ons een andere kas binnen: 'Kijk naar dat totaal verroeste hoekijzer. Het verbindt het dak met de opstaande zijgevel en het is van allebei losgewrongen. Vroeg of laat zal ook deze kas instorten.'
Hij wijst naar een andere kas: 'Daar proberen we hetzelfde te voorkomen door met eigen mensen en middelen op te lappen wat nog kan, hoewel dit een taak zou moeten zijn voor de Regie der Gebouwen. Mijn werkingsbudget is amper 1,2 miljoen euro, waarvan de helft naar verwarming gaat. Dat betekent dat ik geld voor onderzoek, de voornaamste opdracht van Meise, moet opofferen.' Meise behoort met 4 miljoen planten tot de wereldtop qua collectie. Vanwaar de verloedering? Rammeloo: 'Wij zijn het laatste slachtoffer van de dioxinecrisis. Als gevolg van die crisis werd Landbouw door de Lambermontakkoorden van april 2000 gefederaliseerd. Wij dus ook omdat de plantentuin van Meise onder Landbouw viel. Dus zouden we worden overgedragen aan Vlaanderen. In afwachting van een akkoord tussen de Vlaamse en Franse gemeenschap werden we ingedeeld bij de federale wetenschappelijke instellingen. En daar zitten we zeven jaar later nog altijd, nog steeds op droog zaad.'
Anderhalve maand geleden kreeg Rammeloo voor de zoveelste keer de blijde boodschap dat een Vlaams-Frans akkoord rond was. 'Maar opnieuw kwamen de Franstaligen met bezwaren over het statuut van het Franstalig personeel en over de toekomst van de collectie. Onzin. Er zal hier na de overdracht aan Vlaanderen geen Franstalige worden ontslagen. En deze planten zijn niet federaal of Vlaams, het gaat over werelderfgoed.'
'Om Meise weer helemaal op punt te stellen qua veiligheid, is er vijf miljoen euro per jaar nodig, gedurende tien jaar.' Hij poseert naast een opschrift 'verboden toegang, gevarenzone'. 'Neen, ik krijg dit nooit uitgelegd aan buitenlandse collega's die op bezoek komen. Bij de volgende ramp alarmeer ik niet de nationale, maar wel de internationale pers.'
DS, 20-06-2007
De Nationale Plantentuin moet opnieuw een serre sluiten wegens instortingsgevaar. 'Ze mogen deze serre tentoonstellen op Dokumenta, met als onderschrift: Politieke onderhandelingen in België.'
De serre in kwestie is meer dan 50 jaar oud. Ze herbergt een unieke collectie 'Marantaceën' - in oorsprong bodembedekkers uit tropische oerwouden. Uit deze planten kweekten Gentse bloemenkwekers een eeuw geleden calacthea en maranta's, sierplanten die nog steeds de trots uitmaken van vele Vlaamse huiskamers. De maranta's van Meise staan in het voor het publiek niet toegankelijke deel van de Nationale Plantentuin. 'Neen, ik kan niet schatten wat deze collectie in euro's waard is', zegt directeur Jan Rammeloo, 'omdat deze planten onvervangbaar zijn.' Tijdens de zware onweders van vorige week waarschuwden zijn medewerkers hem dat de versleten serre het stilletjes begaf. 'Drie jaar geleden verloren we al eens de even oude serre met tropische orchideeën. Die hebben we alsnog kunnen redden, omdat de orchideeën in potten zaten en dus gemakkelijk te verplaatsen waren. Maar deze maranta's groeien in de volle grond; ze redden zou veel meer tijd vergen. Toen we maandag opnieuw kwamen kijken, zagen we dat de serre het vrijdagavond of in de loop van het weekend finaal had begeven.'
Rammeloo trekt de deur met moeite open: 'Kijk, het gebinte is helemaal uit zijn verband gewrongen. Kijk naar die golvende zijgevels. Ik mag hier geen personeel meer naar binnen sturen, want deze kas kan elk moment helemaal instorten. Misschien kunnen we nog een deel van de planten redden als we het dak van buitenaf ontmantelen, maar dan moeten we daarvoor de toelating en de middelen krijgen van de Regie der Gebouwen. In afwachting spuiten we door een gat wat water binnen om de planten in leven te houden'. Hij loodst ons een andere kas binnen: 'Kijk naar dat totaal verroeste hoekijzer. Het verbindt het dak met de opstaande zijgevel en het is van allebei losgewrongen. Vroeg of laat zal ook deze kas instorten.'
Hij wijst naar een andere kas: 'Daar proberen we hetzelfde te voorkomen door met eigen mensen en middelen op te lappen wat nog kan, hoewel dit een taak zou moeten zijn voor de Regie der Gebouwen. Mijn werkingsbudget is amper 1,2 miljoen euro, waarvan de helft naar verwarming gaat. Dat betekent dat ik geld voor onderzoek, de voornaamste opdracht van Meise, moet opofferen.' Meise behoort met 4 miljoen planten tot de wereldtop qua collectie. Vanwaar de verloedering? Rammeloo: 'Wij zijn het laatste slachtoffer van de dioxinecrisis. Als gevolg van die crisis werd Landbouw door de Lambermontakkoorden van april 2000 gefederaliseerd. Wij dus ook omdat de plantentuin van Meise onder Landbouw viel. Dus zouden we worden overgedragen aan Vlaanderen. In afwachting van een akkoord tussen de Vlaamse en Franse gemeenschap werden we ingedeeld bij de federale wetenschappelijke instellingen. En daar zitten we zeven jaar later nog altijd, nog steeds op droog zaad.'
Anderhalve maand geleden kreeg Rammeloo voor de zoveelste keer de blijde boodschap dat een Vlaams-Frans akkoord rond was. 'Maar opnieuw kwamen de Franstaligen met bezwaren over het statuut van het Franstalig personeel en over de toekomst van de collectie. Onzin. Er zal hier na de overdracht aan Vlaanderen geen Franstalige worden ontslagen. En deze planten zijn niet federaal of Vlaams, het gaat over werelderfgoed.'
'Om Meise weer helemaal op punt te stellen qua veiligheid, is er vijf miljoen euro per jaar nodig, gedurende tien jaar.' Hij poseert naast een opschrift 'verboden toegang, gevarenzone'. 'Neen, ik krijg dit nooit uitgelegd aan buitenlandse collega's die op bezoek komen. Bij de volgende ramp alarmeer ik niet de nationale, maar wel de internationale pers.'
DS, 20-06-2007