Barst
13th June 2007, 21:41
Verend opvangen
Rik Van Cauwelaert
'Meen niet dat ik nog ben wat ik eens was.
Want God weet ? en de wereld zal het zien ?
Dat ik mijn vroeger ik de rug toekeer
En tevens hen die mij gezelschap hielden.'
Het is de kille boodschap waarmee Shakespeare de jonge koning Hendrik V diens gewezen slempbroer Falstaff laat terugwijzen.
Bijna 800.000 voorkeurstemmen en een partij die bijna dertig procent van de Vlaamse Gemeenschap achter zich krijgt: zoiets verandert een mens. De politieke medestanders van Yves Leterme bij CD&V en kartelpartner N-VA zullen het snel merken. Sinds afgelopen zondag de contouren van de stembusuitslag duidelijk werden, schakelde Yves Leterme noodgedwongen over op een Belgisch denkraam. Elke uitspraak werd gewikt en gewogen.
En dus sprak Leterme over 'dienstbaarheid', dan weer over 'verantwoordelijkheid' en 'constructief samenwerken met partijen, voor het land en zijn bevolking'. Hij sprak ook niet over partijen die een nederlaag hadden geleden, maar over 'collega's die het minder goed deden'. Met alle partijen, zelfs met die van Jean-Marie Dedecker, moeten van nu af aan de lijnen open blijven. Want je weet maar nooit. Ooit hielp theatermaker Jan Decorte van ROSSEM de Sint-Michielsakkoorden van Jean-Luc Dehaene door het parlement.
Als het een beetje tegenzit, kan de triomf van Leterme en CD&V/N-VA snel omslaan in een vernietigende nederlaag. Voortaan staat zijn geloofwaardigheid en niet die van Guy Verhofstadt op het spel.
Het ontbreekt Leterme niet aan mathematische mogelijkheden om tot een federale regering te komen. Maar in elk van die modellen zit een constructiefout. De liberalen willen praten over een coalitie met de christendemocraten. Nu Guy Verhofstadt zich 'en réserve de la république' terugtrekt, zal ongetwijfeld Karel De Gucht de Open VLD in de klauw nemen. De Gucht wil een regering met een uitgesproken liberaal programma, maar van een staatshervorming wil hij niet horen. Dat de socialisten bereid zijn vanuit de oppositie een constructieve medewerking aan een staatshervorming te verlenen, brengt daarin geen verandering.
Doch zonder uitzicht op een staatshervorming riskeert CD&V een breuk met kartelpartner N-VA. Die telt minstens vijf en als CD&V in een regering stapt mogelijk zeven tot acht Kamerleden, en kan dus de meerderheid meteen op de helling zetten.
En al zou de N-VA aan boord blijven, dan nog moet zo'n rooms-blauwe formatie in Wallonië regeren tégen een gekwetste PS die de Waalse regering en die van de Franse Gemeenschap onder controle houdt. Bovendien is er, zoals altijd, de onvoorspelbare houding van de christendemocratische CDH van Joëlle Milquet die haar lot lijkt te verbinden aan de PS van Elio Di Rupo.
In Wallonië kan Elio Di Rupo zijn al met al beperkte verlies toeschrijven aan de corruptieaffaires in Charleroi. In Vlaanderen zit SP.A met een structureel verlies opgescheept, want de Vlaamse arbeiders hebben, om het met Ségolène Royal te zeggen, hun vertrouwen in de socialisten opgezegd. En die breuk lijkt wel definitief.
SP.A is, nu kartelpartner Spirit een virtueel bestaan leidt, aan een complete verbouwing toe. Het terugtreden van voorzitter Johan Vande Lanotte zal niet volstaan om het tij te doen keren.
De gimmicks van Steve Stevaert werken niet meer. Het politieke personeel dat hij in stelling bracht, is nu al aan vervanging toe. Want het beeld van Freya Van den Bossche die met geheven knuistje de Internationale kirt, wekt bij ontslagen arbeiders van Opel alleen nog de lachlust op.
De verbouwingswerken moeten meteen beginnen, want in 2009 wachten nieuwe Vlaamse verkiezingen. Voor SP.A is het een kwestie van politiek overleven. De partij kan zich ook geen deelneming aan een tripartite veroorloven. Want die regering zal, wil ze een tweede Generatiepact op de rails krijgen, onvermijdelijk een aantal liberale sociaaleconomische maatregelen moeten doorvoeren.
'Verend opvangen' zoals een Nederlandse christendemocratische premier, Piet de Jong, het ooit noemde, dat is wat Leterme de komende weken zal moeten doen met al die geschapen verwachtingen. Intussen zullen bedrukt kijkende mannen en vrouwen, ministers van staat ook, de poorten van het koninklijk paleis in en uit rijden.
Knack, 13-06-2007 (Rik Van Cauwelaert )
Rik Van Cauwelaert
'Meen niet dat ik nog ben wat ik eens was.
Want God weet ? en de wereld zal het zien ?
Dat ik mijn vroeger ik de rug toekeer
En tevens hen die mij gezelschap hielden.'
Het is de kille boodschap waarmee Shakespeare de jonge koning Hendrik V diens gewezen slempbroer Falstaff laat terugwijzen.
Bijna 800.000 voorkeurstemmen en een partij die bijna dertig procent van de Vlaamse Gemeenschap achter zich krijgt: zoiets verandert een mens. De politieke medestanders van Yves Leterme bij CD&V en kartelpartner N-VA zullen het snel merken. Sinds afgelopen zondag de contouren van de stembusuitslag duidelijk werden, schakelde Yves Leterme noodgedwongen over op een Belgisch denkraam. Elke uitspraak werd gewikt en gewogen.
En dus sprak Leterme over 'dienstbaarheid', dan weer over 'verantwoordelijkheid' en 'constructief samenwerken met partijen, voor het land en zijn bevolking'. Hij sprak ook niet over partijen die een nederlaag hadden geleden, maar over 'collega's die het minder goed deden'. Met alle partijen, zelfs met die van Jean-Marie Dedecker, moeten van nu af aan de lijnen open blijven. Want je weet maar nooit. Ooit hielp theatermaker Jan Decorte van ROSSEM de Sint-Michielsakkoorden van Jean-Luc Dehaene door het parlement.
Als het een beetje tegenzit, kan de triomf van Leterme en CD&V/N-VA snel omslaan in een vernietigende nederlaag. Voortaan staat zijn geloofwaardigheid en niet die van Guy Verhofstadt op het spel.
Het ontbreekt Leterme niet aan mathematische mogelijkheden om tot een federale regering te komen. Maar in elk van die modellen zit een constructiefout. De liberalen willen praten over een coalitie met de christendemocraten. Nu Guy Verhofstadt zich 'en réserve de la république' terugtrekt, zal ongetwijfeld Karel De Gucht de Open VLD in de klauw nemen. De Gucht wil een regering met een uitgesproken liberaal programma, maar van een staatshervorming wil hij niet horen. Dat de socialisten bereid zijn vanuit de oppositie een constructieve medewerking aan een staatshervorming te verlenen, brengt daarin geen verandering.
Doch zonder uitzicht op een staatshervorming riskeert CD&V een breuk met kartelpartner N-VA. Die telt minstens vijf en als CD&V in een regering stapt mogelijk zeven tot acht Kamerleden, en kan dus de meerderheid meteen op de helling zetten.
En al zou de N-VA aan boord blijven, dan nog moet zo'n rooms-blauwe formatie in Wallonië regeren tégen een gekwetste PS die de Waalse regering en die van de Franse Gemeenschap onder controle houdt. Bovendien is er, zoals altijd, de onvoorspelbare houding van de christendemocratische CDH van Joëlle Milquet die haar lot lijkt te verbinden aan de PS van Elio Di Rupo.
In Wallonië kan Elio Di Rupo zijn al met al beperkte verlies toeschrijven aan de corruptieaffaires in Charleroi. In Vlaanderen zit SP.A met een structureel verlies opgescheept, want de Vlaamse arbeiders hebben, om het met Ségolène Royal te zeggen, hun vertrouwen in de socialisten opgezegd. En die breuk lijkt wel definitief.
SP.A is, nu kartelpartner Spirit een virtueel bestaan leidt, aan een complete verbouwing toe. Het terugtreden van voorzitter Johan Vande Lanotte zal niet volstaan om het tij te doen keren.
De gimmicks van Steve Stevaert werken niet meer. Het politieke personeel dat hij in stelling bracht, is nu al aan vervanging toe. Want het beeld van Freya Van den Bossche die met geheven knuistje de Internationale kirt, wekt bij ontslagen arbeiders van Opel alleen nog de lachlust op.
De verbouwingswerken moeten meteen beginnen, want in 2009 wachten nieuwe Vlaamse verkiezingen. Voor SP.A is het een kwestie van politiek overleven. De partij kan zich ook geen deelneming aan een tripartite veroorloven. Want die regering zal, wil ze een tweede Generatiepact op de rails krijgen, onvermijdelijk een aantal liberale sociaaleconomische maatregelen moeten doorvoeren.
'Verend opvangen' zoals een Nederlandse christendemocratische premier, Piet de Jong, het ooit noemde, dat is wat Leterme de komende weken zal moeten doen met al die geschapen verwachtingen. Intussen zullen bedrukt kijkende mannen en vrouwen, ministers van staat ook, de poorten van het koninklijk paleis in en uit rijden.
Knack, 13-06-2007 (Rik Van Cauwelaert )