Barst
16th April 2005, 01:00
Het beginsel van het land van oorsprong: is de vrees voor sociale dumping onterecht?
De dienstenrichtlijn moet vrij verkeer van diensten mogelijk maken in de Europese Unie. De dienstensector is goed voor 70 procent van de Europese economie. Vrij dienstenverkeer is al afgesproken in het Verdrag van Rome uit 1957, de basis van de Europese eenwording. De richtlijn is er vooral op gericht overheden te dwingen obstakels voor grensoverschrijdende dienstverlening weg te nemen. De verwachting is dat de productiviteit, de groei en de werkgelegenheid zullen toenemen.
Vorig jaar stemden de eurocommissarissen unaniem, dus inclusief de huidige Franse minister Michel Barnier van Buitenlandse Zaken en zijn landgenoot Pascal Lamy, in met de richtlijn. Frankrijk had er destijds geen kritiek op.
De ophef in Duitsland, Zweden, Wallonië en vooral in Frankrijk gaat met name over het zogenoemde oorsprongslandbeginsel: verleners van een grensoverschrijdende dienst vallen onder de eigen wetgeving. Frankrijk is bang voor dumping social: Oost-Europese werknemers komen met hun lage tarieven de Franse arbeidsmarkt verstoren, wat zou kunnen leiden tot een nog hogere werkloosheid dan de huidige 10 procent.
Bolkestein wijst erop dat gedetacheerde buitenlandse arbeiders bij Franse bedrijven gewoon onder de Franse wet blijven vallen. Ook bij permanente vestiging geldt de wet van het ontvangstland. Alleen beoefenaars van vrije beroepen en ambachtslieden die zich niet in een ander land vestigen, vallen onder het beginsel.
Bij verschillen tussen landen in veiligheidsregels of milieuwetgeving gelden die van het ontvangstland. Een Letse tuinman mag geen insecticide gebruiken die in Duitsland verboden is. Bovendien geldt de richtlijn alleen in sectoren waar concurrentie reeds is toegestaan, dus niet in de publieke dienstensector, waarvoor veel Fransen vrezen.
De richtlijn is te vinden op:
europa. eu. int/eur-lex/nl/com/pdf/2004/com2004_0002nl02. pdf
Door Olivier van Beemen
De dienstenrichtlijn moet vrij verkeer van diensten mogelijk maken in de Europese Unie. De dienstensector is goed voor 70 procent van de Europese economie. Vrij dienstenverkeer is al afgesproken in het Verdrag van Rome uit 1957, de basis van de Europese eenwording. De richtlijn is er vooral op gericht overheden te dwingen obstakels voor grensoverschrijdende dienstverlening weg te nemen. De verwachting is dat de productiviteit, de groei en de werkgelegenheid zullen toenemen.
Vorig jaar stemden de eurocommissarissen unaniem, dus inclusief de huidige Franse minister Michel Barnier van Buitenlandse Zaken en zijn landgenoot Pascal Lamy, in met de richtlijn. Frankrijk had er destijds geen kritiek op.
De ophef in Duitsland, Zweden, Wallonië en vooral in Frankrijk gaat met name over het zogenoemde oorsprongslandbeginsel: verleners van een grensoverschrijdende dienst vallen onder de eigen wetgeving. Frankrijk is bang voor dumping social: Oost-Europese werknemers komen met hun lage tarieven de Franse arbeidsmarkt verstoren, wat zou kunnen leiden tot een nog hogere werkloosheid dan de huidige 10 procent.
Bolkestein wijst erop dat gedetacheerde buitenlandse arbeiders bij Franse bedrijven gewoon onder de Franse wet blijven vallen. Ook bij permanente vestiging geldt de wet van het ontvangstland. Alleen beoefenaars van vrije beroepen en ambachtslieden die zich niet in een ander land vestigen, vallen onder het beginsel.
Bij verschillen tussen landen in veiligheidsregels of milieuwetgeving gelden die van het ontvangstland. Een Letse tuinman mag geen insecticide gebruiken die in Duitsland verboden is. Bovendien geldt de richtlijn alleen in sectoren waar concurrentie reeds is toegestaan, dus niet in de publieke dienstensector, waarvoor veel Fransen vrezen.
De richtlijn is te vinden op:
europa. eu. int/eur-lex/nl/com/pdf/2004/com2004_0002nl02. pdf
Door Olivier van Beemen