Barst
30th April 2007, 23:33
Belgium, the movie
Best mogelijk dat u nog nooit van Wim Robberechts hebt gehoord. Maar de kans dat u zijn werk nog nooit onder ogen hebt gekregen, is bijzonder klein. Robberechts begon zijn loopbaan als cameraman bij de openbare omroep, werd ontdekt door de BBC en groeide uit tot dé specialist in luchtopnames. Hij en zijn medewerkers leveren beelden van de belangrijkste formule 1-wedstrijden, de Ronde van Frankrijk en de rally van Dakar. Ook de luchtopnames voor De parelvissers en Windkracht 10 zijn van zijn hand.
De man die ooit gespecialiseerd was in verre oorlogen en revoluties, kickt nu op mooie, ongerepte panorama's. Belgium, the movie draaide hij om een beeldenarsenaal aan te leggen in de nieuwe hoge-definitiekwaliteit. Hij was van plan om de film integraal of in stukken te verkopen aan overheden en bedrijven die een deftig visitekaartje wilden van ons land, en dacht niet aan een commerciële release. Maar de reacties waren lovend en er kwam een 'heel goede deal' uit voort met een dvd-verdeler. Pioneer brengt de film bovendien ook uit in de superieure blue-raykwaliteit, een primeur voor een Belische productie.
Robberechts heeft de smaak te pakken. Hij heeft al coproducenten gevonden voor Luxemburg, the movie en Denmark, the movie. De gesprekken over La France, le film en Holland, the movie verlopen vlot.
Belgium, the movie is voer voor liefhebbers van adembenemende natuurbeelden en belgofielen. 'Ik had ook een film kunnen maken over de lelijke kantjes van België, met een commentaarstem die niets doet dan kritiek spuien', zegt de cameraman. 'Maar ik vind dat we ons land aan buitenstaanders van zijn beste kant moeten tonen.'
Wat valt u meteen op tijdens een helikoptervlucht over België?
'De onherstelbare schade door slechte stedenbouw. Tot voor kort kon iedereen overal huizen bouwen. Daarin hebben we veel gemeen met Portugal, waar je vanuit de lucht precies hetzelfde verhaal ziet. Nederland is daar de tegenpool van. Onze lintbebouwing is een gruwel, maar de mensen die erin leven, zijn wel gelukkig: door het keukenvenster zien ze een weids landschap, terwijl de Nederlanders op de houten schutting van hun achterburen moeten kijken. Wie heeft er dan gelijk?'
Is de taalgrens zichtbaar vanuit de lucht?
'Het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië is op de weg al goed zichtbaar, maar in de helikopter wordt het nog opvallender. Ik kom tot de slotsom dat we in Vlaanderen onwaarschijnlijk rijk zijn. Als ik tussen Aarschot en Diest vlieg, of tussen Aarschot en Heist-op-den-Berg, zie ik langs de gewestwegen steeds dezelfde fenomenen: grote garages met gigantische etalages van alle mogelijke automerken, zij aan zij met enorme tuincentra. Het zijn overduidelijke bewijzen van grote rijkdom. Dat zie je niet in Wallonië, en evenmin in Frankrijk, Nederland of Duitsland. Toch vindt iedereen hier dat hij te weinig verdient.'
Welke stukje België vindt u het mooist?
'De abdij van Villers-la-Ville. Met het juiste licht, 's ochtends of 's avonds, leveren die ruïnes adembenemende beelden op. Ik heb een boon voor ruïnes en kapotte kastelen waar de duiven vrij spel hebben. Liever dat dan een kasteel dat helemaal werd gerestaureerd door een industrieel en er nagelnieuw uitziet. De abdijruïne in Villers-la-Ville is niet eens zo bekend.'
Beseffen we dat wel genoeg?
'Belgen doen niets anders dan vergaderen op kantoor, in de file staan op de ring en in de weekends naar de carwash en de Colruyt rijden. Maar al bij al is er hier opvallend veel groen en prachtig erfgoed. '
U hebt jarenlang voor grote tv-stations in oorlogsgebied gewerkt. Waarom bent u daarmee gestopt?
'Ik heb zeven staatsgrepen en burgeroorlogen gefilmd. Libanon, Cyprus, Roemenië bij de val van Ceausescu: waar er geknald werd in de straten, waren we van de partij. Maar je hebt twee soorten verslaggevers: de ene wordt almaar minder bang, de andere wordt van langsom banger. Ik behoor tot die tweede soort en maar goed ook, want de reporters die niet bang zijn, kun je ook in twee soorten opdelen: zij die nog leven en zij die dood zijn. Die laatste categorie is veel groter in aantal.'
'Maar ik moet bekennen: het bezorgt je een kick van hier tot in Tokyo om op een plaats te zijn waar de oorlog in volle hevigheid woedt. Noem het een heel bijzondere drive die elke journalist, persfotograaf of cameraman nodig heeft om te kunnen presteren.'
DS, 30-04-2007
Best mogelijk dat u nog nooit van Wim Robberechts hebt gehoord. Maar de kans dat u zijn werk nog nooit onder ogen hebt gekregen, is bijzonder klein. Robberechts begon zijn loopbaan als cameraman bij de openbare omroep, werd ontdekt door de BBC en groeide uit tot dé specialist in luchtopnames. Hij en zijn medewerkers leveren beelden van de belangrijkste formule 1-wedstrijden, de Ronde van Frankrijk en de rally van Dakar. Ook de luchtopnames voor De parelvissers en Windkracht 10 zijn van zijn hand.
De man die ooit gespecialiseerd was in verre oorlogen en revoluties, kickt nu op mooie, ongerepte panorama's. Belgium, the movie draaide hij om een beeldenarsenaal aan te leggen in de nieuwe hoge-definitiekwaliteit. Hij was van plan om de film integraal of in stukken te verkopen aan overheden en bedrijven die een deftig visitekaartje wilden van ons land, en dacht niet aan een commerciële release. Maar de reacties waren lovend en er kwam een 'heel goede deal' uit voort met een dvd-verdeler. Pioneer brengt de film bovendien ook uit in de superieure blue-raykwaliteit, een primeur voor een Belische productie.
Robberechts heeft de smaak te pakken. Hij heeft al coproducenten gevonden voor Luxemburg, the movie en Denmark, the movie. De gesprekken over La France, le film en Holland, the movie verlopen vlot.
Belgium, the movie is voer voor liefhebbers van adembenemende natuurbeelden en belgofielen. 'Ik had ook een film kunnen maken over de lelijke kantjes van België, met een commentaarstem die niets doet dan kritiek spuien', zegt de cameraman. 'Maar ik vind dat we ons land aan buitenstaanders van zijn beste kant moeten tonen.'
Wat valt u meteen op tijdens een helikoptervlucht over België?
'De onherstelbare schade door slechte stedenbouw. Tot voor kort kon iedereen overal huizen bouwen. Daarin hebben we veel gemeen met Portugal, waar je vanuit de lucht precies hetzelfde verhaal ziet. Nederland is daar de tegenpool van. Onze lintbebouwing is een gruwel, maar de mensen die erin leven, zijn wel gelukkig: door het keukenvenster zien ze een weids landschap, terwijl de Nederlanders op de houten schutting van hun achterburen moeten kijken. Wie heeft er dan gelijk?'
Is de taalgrens zichtbaar vanuit de lucht?
'Het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië is op de weg al goed zichtbaar, maar in de helikopter wordt het nog opvallender. Ik kom tot de slotsom dat we in Vlaanderen onwaarschijnlijk rijk zijn. Als ik tussen Aarschot en Diest vlieg, of tussen Aarschot en Heist-op-den-Berg, zie ik langs de gewestwegen steeds dezelfde fenomenen: grote garages met gigantische etalages van alle mogelijke automerken, zij aan zij met enorme tuincentra. Het zijn overduidelijke bewijzen van grote rijkdom. Dat zie je niet in Wallonië, en evenmin in Frankrijk, Nederland of Duitsland. Toch vindt iedereen hier dat hij te weinig verdient.'
Welke stukje België vindt u het mooist?
'De abdij van Villers-la-Ville. Met het juiste licht, 's ochtends of 's avonds, leveren die ruïnes adembenemende beelden op. Ik heb een boon voor ruïnes en kapotte kastelen waar de duiven vrij spel hebben. Liever dat dan een kasteel dat helemaal werd gerestaureerd door een industrieel en er nagelnieuw uitziet. De abdijruïne in Villers-la-Ville is niet eens zo bekend.'
Beseffen we dat wel genoeg?
'Belgen doen niets anders dan vergaderen op kantoor, in de file staan op de ring en in de weekends naar de carwash en de Colruyt rijden. Maar al bij al is er hier opvallend veel groen en prachtig erfgoed. '
U hebt jarenlang voor grote tv-stations in oorlogsgebied gewerkt. Waarom bent u daarmee gestopt?
'Ik heb zeven staatsgrepen en burgeroorlogen gefilmd. Libanon, Cyprus, Roemenië bij de val van Ceausescu: waar er geknald werd in de straten, waren we van de partij. Maar je hebt twee soorten verslaggevers: de ene wordt almaar minder bang, de andere wordt van langsom banger. Ik behoor tot die tweede soort en maar goed ook, want de reporters die niet bang zijn, kun je ook in twee soorten opdelen: zij die nog leven en zij die dood zijn. Die laatste categorie is veel groter in aantal.'
'Maar ik moet bekennen: het bezorgt je een kick van hier tot in Tokyo om op een plaats te zijn waar de oorlog in volle hevigheid woedt. Noem het een heel bijzondere drive die elke journalist, persfotograaf of cameraman nodig heeft om te kunnen presteren.'
DS, 30-04-2007