Barst
15th March 2007, 23:46
www.kifkif.be
De wereld was in de ban van de twee grote Vogels en de nog grotere Torens, op zoek naar verklaringen voor een werkelijkheid, die zonder de minste aankondiging in onze huiskamers werd gekatapulteerd.
Dag in dag uit, dropen beelden van bebloede en bebaarde mensen van het tv-scherm, om zich op ieders netvlies te branden. Op café, in de aula en op de trein, iedereen had het erover. Gezien het feit dat ik politieke wetenschappen studeerde en een moslimachtergrond had, ging ik dan ook graag in op het onderwerp. In den beginne waren de gesprekken exploratief van aard, maar al gauw werd de toon bitser en werden er loyaliteitsverklaringen geëist.
Het leek alsof deze aanslagen de wereld in een vacuüm hadden gezogen, waarin een bipolaire Zeitgeist zich tot in de laatste onzer lichaamscellen had genesteld. Op tv had een manicheïstische blik op de wereld zich meester gemaakt van alle commentatoren, presentatoren, beelden en geluiden. Wit-zwart? Wij-zij? Het westen en de rest? Of de moslims en de rest? Of was het nu de moslims tegen de rest? Of de rest tegen de moslims?
Neen. Het was en is de tijdgeest. Misschien ook wel de reden waarom de snaartheorie maar geen ingang lijkt te vinden bij de mainstream: de wereld is nog niet klaar voor meer dan twee dimensies. Maar diezelfde wereld lijkt wel klaar om een verleden dat nooit heden geweest is, te verbinden met een accident de parcours. Verhalen over de kruistochten en eeuwenlange botsende 'beschavingen' werden zonder de minste moeite aan ene Bin Ladens baard gebreid. De grote Vogels hadden het verhaal van het einde der geschiedenis aan flarden gevlogen, en het verhaal van een zich herhalende 'geschiedenis' van confrontatie tussen 'goed en kwaad', ingang doen vinden.
In die periode, de jaren na de millennium- en eeuwwisseling, begon Kif Kif zijn eigen geschiedenis te schrijven. Kif Kif: een medicijn tegen schizofrenie. Een poging om op natuurlijke wijze - het vrije woord en onderzoek - de 'vanzelfsprekendheid' van de schizofrene, bipolaire wereld te ontkrachten. Een forum waarop sommige jonge Vlaamse 'moslimjongeren' zich bewust werden van de multipolariteit in hun persoonlijkheid. Lag het aan de biculturaliteit, of aan kortsluitingen die het gevolg waren van een regelmatig treffen tussen de zogenaamde schaamte -en schuldcultuur? Ach…
Het was in de tijd toen tweede en derde generatie-Vlamingen steeds meer gealiëneerd geraakten van de 'cultuur' van hun ouders of grootouders. En zelfs de identiteit van de natiestaat waartoe ze behoorden, was onder druk van mondialisering aan het eroderen. Onlangs vroeg mijn jongere broer me ,,of we dan geen Belgen meer zijn?,. Een treffende illustratie, al zeg ik het zelf.
De dynamiek die op gang werd gebracht door een organisatie als Kif Kif, trachtte een antwoord te bieden (of minstens een forum) voor deze en andere zaken die de breinen van jongeren koloniseren.
De toekomst werd intercultureel: 'Werelden' botsten niet meer, maar verwerden tot communicerende vaten, zoals ze altijd geweest waren, en zoals ze altijd, willens nillens, bewust en onbewust, zullen zijn.
www.kifkif.be
DS, 14-03-2007 (Bilal Benyaich)
De wereld was in de ban van de twee grote Vogels en de nog grotere Torens, op zoek naar verklaringen voor een werkelijkheid, die zonder de minste aankondiging in onze huiskamers werd gekatapulteerd.
Dag in dag uit, dropen beelden van bebloede en bebaarde mensen van het tv-scherm, om zich op ieders netvlies te branden. Op café, in de aula en op de trein, iedereen had het erover. Gezien het feit dat ik politieke wetenschappen studeerde en een moslimachtergrond had, ging ik dan ook graag in op het onderwerp. In den beginne waren de gesprekken exploratief van aard, maar al gauw werd de toon bitser en werden er loyaliteitsverklaringen geëist.
Het leek alsof deze aanslagen de wereld in een vacuüm hadden gezogen, waarin een bipolaire Zeitgeist zich tot in de laatste onzer lichaamscellen had genesteld. Op tv had een manicheïstische blik op de wereld zich meester gemaakt van alle commentatoren, presentatoren, beelden en geluiden. Wit-zwart? Wij-zij? Het westen en de rest? Of de moslims en de rest? Of was het nu de moslims tegen de rest? Of de rest tegen de moslims?
Neen. Het was en is de tijdgeest. Misschien ook wel de reden waarom de snaartheorie maar geen ingang lijkt te vinden bij de mainstream: de wereld is nog niet klaar voor meer dan twee dimensies. Maar diezelfde wereld lijkt wel klaar om een verleden dat nooit heden geweest is, te verbinden met een accident de parcours. Verhalen over de kruistochten en eeuwenlange botsende 'beschavingen' werden zonder de minste moeite aan ene Bin Ladens baard gebreid. De grote Vogels hadden het verhaal van het einde der geschiedenis aan flarden gevlogen, en het verhaal van een zich herhalende 'geschiedenis' van confrontatie tussen 'goed en kwaad', ingang doen vinden.
In die periode, de jaren na de millennium- en eeuwwisseling, begon Kif Kif zijn eigen geschiedenis te schrijven. Kif Kif: een medicijn tegen schizofrenie. Een poging om op natuurlijke wijze - het vrije woord en onderzoek - de 'vanzelfsprekendheid' van de schizofrene, bipolaire wereld te ontkrachten. Een forum waarop sommige jonge Vlaamse 'moslimjongeren' zich bewust werden van de multipolariteit in hun persoonlijkheid. Lag het aan de biculturaliteit, of aan kortsluitingen die het gevolg waren van een regelmatig treffen tussen de zogenaamde schaamte -en schuldcultuur? Ach…
Het was in de tijd toen tweede en derde generatie-Vlamingen steeds meer gealiëneerd geraakten van de 'cultuur' van hun ouders of grootouders. En zelfs de identiteit van de natiestaat waartoe ze behoorden, was onder druk van mondialisering aan het eroderen. Onlangs vroeg mijn jongere broer me ,,of we dan geen Belgen meer zijn?,. Een treffende illustratie, al zeg ik het zelf.
De dynamiek die op gang werd gebracht door een organisatie als Kif Kif, trachtte een antwoord te bieden (of minstens een forum) voor deze en andere zaken die de breinen van jongeren koloniseren.
De toekomst werd intercultureel: 'Werelden' botsten niet meer, maar verwerden tot communicerende vaten, zoals ze altijd geweest waren, en zoals ze altijd, willens nillens, bewust en onbewust, zullen zijn.
www.kifkif.be
DS, 14-03-2007 (Bilal Benyaich)