Barst
15th March 2007, 23:43
,,Ik ben blij dat ik moslim ben''
Vier jongeren vertellen hoe zij het ervaren om moslim te zijn in ons land. De verhalen zijn opgetekend door Samira Bendadi, een Marokkaanse freelancejournaliste die ook werkt voor Knack en de VRT.
Ik ben Laïla. Ik ben 18. Ik ben blij dat ik als moslim ben geboren. Sinds november ben ik een hoofddoek beginnen dragen. Dat kwam niet op vraag van mijn ouders. Mijn oudere zus draagt er geen. Ik heb deze beslissing genomen omdat het gewoon zo hoort. De reacties waren positief want iedereen vond dat ik er mooi mee stond. Ik leef zoals ik altijd geleefd heb: vrij en tot niets verplicht. Het enige verschil is dat ik mijn haar niet meer moet opmaken. (lacht).
Wat de anderen van me denken, Marokkanen of Belgen, is voor mij niet belangrijk. Ik doe wat ik zelf wil,ook al zouden anderen dat niet goedkeuren. Dat geldt zowel voor de Marokkanen als voor de Belgen. Ik wilde een hoofddoek dragen, ik heb het gedaan. Als ik wil uitgaan, dan doe ik dat ook.
Momenteel ben ik verloofd maar ik heb ook andere jongens gekend. Niet dat ik echte relaties had, maar ik zocht contact met de jongens. Want hoe kun je anders je partner kiezen als je niemand leert kennen?
Ik ben niet erg bezig met de media en hoe ze over moslims berichten. Ik kijk wel naar het nieuws op VTM, maar verder hou ik me niet met de actualiteit bezig.Mijn favoriete programma's zijn ,,Thuis, en ,,Familie,. Naar de Marokkaanse zender 2M kijk ik soms, maar ik heb een hekel aan de Arabische dialecten zoals het Egyptisch. Ik versta ze niet en ook naar Al-Jazeera kijk ik niet. Alleen mijn vader kijkt regelmatig.
Ik woon in Borgerhout en voel me daar heel goed. Ik woon in een goede straat en heb goede contacten met de buren. Zowel de Marokkanen als de Belgen.
Er zijn momenten waarop ik me heel slecht voel. Als ik in een rij sta te wachten op mijn beurt aan een kassa bijvoorbeeld. Ik heb daar een hekel aan. Ik voel de blikken. De mensen denken dat een meisje dat een hoofddoek draagt een onderdrukt meisje is. Het is alsof ze niets waard is. En dat zit me dwars. Ze begrijpen niet hoe we ons voelen.
Wat ik ook erg vind, is dat er veel richtingen in de islam zijn. Het is alsof elke moslim zijn eigen islam heeft. Ook de moskeeën zeggen niet altijd hetzelfde. De ene zegt 'zus', de andere zegt 'zo'. En ik vind dat ze te veel de nadruk leggen op wat de vrouw moet doen of niet mag doen. Bovendien spreken ze te weinig over mannen die de hele dag doorbrengen op café. Dit soort zaken zou ook bespreekbaar moeten zijn in de moskee.
Ik ben Miriam, ik ben zestien jaar. Ik wil mijn studies voortzetten, want ik wil als verpleegkundige aan de slag gaan.
Ik woon in Borgerhout, waar ik geboren ben. Ik voel me veilig in mijn buurt. Het is waar dat hier meer sociale controle is dan in andere buurten. De jongens proberen ook baas te spelen over de meisjes. Als ze bijvoorbeeld een meisje zien praten met een jongen, dan gaan ze dat meteen aan de broer vertellen. De meisjes zijn ook niet altijd correct, maar het zijn de jongens die hen zo gemaakt hebben.
Ik heb een heel hechte band met mijn vader en ik was van kleins af aan de eerste om naast hem te gaan bidden. Ik draag een hoofddoek en dat doe ik al vanaf mijn dertiende. Ik voelde me er toen al klaar voor. Wat anderen van mijn hoofddoek vinden, interesseert me niet. Ik weet hoe ik ben. Mijn familie weet hoe ik ben en dat is het belangrijkste voor me. Ik ben heel open, heel sociaal, ik lach graag, ik amuseer me graag… en ik ben heel correct wat mijn godsdienst betreft. Ik doe mijn hoofddoek uit tijdens de stage, dat is jammer, maar elk land heeft zijn eigen wetten en die respecteer ik.
Uitgaan is niets voor mij. Ik ga wel met mijn vriendinnen shoppen, een hapje eten of iets drinken. We gaan ook soms naar de cinema. Ik kijk vooral naar VTM en ATV, maar Arabische zenders zeggen me niets. Mijn vader kijkt naar Al Jazeera en hij legt ons uit wat er gezegd wordt, maar verder hou ik me niet echt bezig met de actualiteit. Ik hou veel van series zoals ,,My wife and kids,, ,,Home and away, en ,,Mooi en meedogenloos,.
Het is triestig hoe de Belgen naar ons kijken. Oude dames voelen zich altijd bedreigd, zeker als ze iemand met een hoofddoek zien. Ik heb dat veel meegemaakt op de tram. Als ik naar hen lach of hen vraag om te komen zitten, krijg ik meestal rottige opmerkingen.
Ik ben Abdulkadir Yucelbas. Ik ben zestien jaar en zit in het derde jaar handel. Ik wil aan import-export doen en wel op grote schaal.
Ik doe mijn best om op school goede resultaten te behalen. Na de schooluren ga ik elke dag fitnessen. Ik ga ook twee keer per week worstelen.
Ik ben de jongste van vijf kinderen. Mijn vrienden zijn vooral van Turkse afkomst, ook omdat ik in een school zit waar de overgrote meerderheid van de leerlingen van Turkse afkomst is. In mijn vrije tijd ga ik met hen naar de Groenplaats. Vroeger gingen we naar Café D'Anvers, maar nu niet meer, want de buurt daar is echt een slechte buurt geworden. Het is een vieze buurt. Nu hangen we gewoon wat rond, we amuseren ons …. Soms blijven we gewoon thuis.
Thuis spendeer ik veel tijd achter mijn pc.
Ik kijk naar VT4, Kanaal 2 en MTV. Ik luister graag naar rockmuziek. Turkse muziek zegt me niet veel. Ik vind ze saai, want het is altijd hetzelfde. Ik kijk ook niet naar Turkse zenders. Ik kijk soms naar het nieuws mee, maar ik volg dat niet echt op, al vind ik wat er in Irak gebeurt heel erg.
Ik vind de mensen in Antwerpen erg sympathiek. Ik heb nooit last gehad van discriminatie. Mijn moeder is iemand die veel contacten legt met mensen. Ze nodigt graag de buren uit voor de thee. Ook de Belgen komen bij ons over de vloer.
Ik ben Emine Aydin. Ik ben 17 jaar en zit in het vierde middelbaar richting wetenschappen-wiskunde. Ik ben van Turkse afkomst. Elke jaar ga ik in de zomer naar Istanbul. Ik vind vooral de architectuur van de moskeeën, van de speciale gebouwen en de oude huizen in Istanbul heel erg mooi. Mijn droom is ook om architect te worden.
Vroeger deed ik veel aan sport. Ik heb kungfu gedaan en kickboksen maar ik ben daarmee moeten stoppen omdat ik nu werk buiten de schooluren. Ik help mijn oom in zijn groentewinkel en binnenkort begin ik bij een verzekeringsmaatschappij.
Ik ben moslim. Dat wil zeggen dat ik aan de ramadan meedoe en dat ik elke dag mijn gebed doe. Dat hoort er gewoon bij. Ik ga ook één keer per week naar een Turkse vereniging die aangesloten is bij een moskee. Ik ga samen met andere meisjes. We lezen verzen uit de Koran, we bidden, we leren iets over het leven van de profeet of kijken we naar een religieuze film. Er zijn ook altijd hapjes en drankjes. Ik heb ooit een hoofddoek gedragen maar kort daarna heb ik hem uitgedaan. Ik ben daar gewoon nog niet klaar voor.
DS 14-03-2007
Vier jongeren vertellen hoe zij het ervaren om moslim te zijn in ons land. De verhalen zijn opgetekend door Samira Bendadi, een Marokkaanse freelancejournaliste die ook werkt voor Knack en de VRT.
Ik ben Laïla. Ik ben 18. Ik ben blij dat ik als moslim ben geboren. Sinds november ben ik een hoofddoek beginnen dragen. Dat kwam niet op vraag van mijn ouders. Mijn oudere zus draagt er geen. Ik heb deze beslissing genomen omdat het gewoon zo hoort. De reacties waren positief want iedereen vond dat ik er mooi mee stond. Ik leef zoals ik altijd geleefd heb: vrij en tot niets verplicht. Het enige verschil is dat ik mijn haar niet meer moet opmaken. (lacht).
Wat de anderen van me denken, Marokkanen of Belgen, is voor mij niet belangrijk. Ik doe wat ik zelf wil,ook al zouden anderen dat niet goedkeuren. Dat geldt zowel voor de Marokkanen als voor de Belgen. Ik wilde een hoofddoek dragen, ik heb het gedaan. Als ik wil uitgaan, dan doe ik dat ook.
Momenteel ben ik verloofd maar ik heb ook andere jongens gekend. Niet dat ik echte relaties had, maar ik zocht contact met de jongens. Want hoe kun je anders je partner kiezen als je niemand leert kennen?
Ik ben niet erg bezig met de media en hoe ze over moslims berichten. Ik kijk wel naar het nieuws op VTM, maar verder hou ik me niet met de actualiteit bezig.Mijn favoriete programma's zijn ,,Thuis, en ,,Familie,. Naar de Marokkaanse zender 2M kijk ik soms, maar ik heb een hekel aan de Arabische dialecten zoals het Egyptisch. Ik versta ze niet en ook naar Al-Jazeera kijk ik niet. Alleen mijn vader kijkt regelmatig.
Ik woon in Borgerhout en voel me daar heel goed. Ik woon in een goede straat en heb goede contacten met de buren. Zowel de Marokkanen als de Belgen.
Er zijn momenten waarop ik me heel slecht voel. Als ik in een rij sta te wachten op mijn beurt aan een kassa bijvoorbeeld. Ik heb daar een hekel aan. Ik voel de blikken. De mensen denken dat een meisje dat een hoofddoek draagt een onderdrukt meisje is. Het is alsof ze niets waard is. En dat zit me dwars. Ze begrijpen niet hoe we ons voelen.
Wat ik ook erg vind, is dat er veel richtingen in de islam zijn. Het is alsof elke moslim zijn eigen islam heeft. Ook de moskeeën zeggen niet altijd hetzelfde. De ene zegt 'zus', de andere zegt 'zo'. En ik vind dat ze te veel de nadruk leggen op wat de vrouw moet doen of niet mag doen. Bovendien spreken ze te weinig over mannen die de hele dag doorbrengen op café. Dit soort zaken zou ook bespreekbaar moeten zijn in de moskee.
Ik ben Miriam, ik ben zestien jaar. Ik wil mijn studies voortzetten, want ik wil als verpleegkundige aan de slag gaan.
Ik woon in Borgerhout, waar ik geboren ben. Ik voel me veilig in mijn buurt. Het is waar dat hier meer sociale controle is dan in andere buurten. De jongens proberen ook baas te spelen over de meisjes. Als ze bijvoorbeeld een meisje zien praten met een jongen, dan gaan ze dat meteen aan de broer vertellen. De meisjes zijn ook niet altijd correct, maar het zijn de jongens die hen zo gemaakt hebben.
Ik heb een heel hechte band met mijn vader en ik was van kleins af aan de eerste om naast hem te gaan bidden. Ik draag een hoofddoek en dat doe ik al vanaf mijn dertiende. Ik voelde me er toen al klaar voor. Wat anderen van mijn hoofddoek vinden, interesseert me niet. Ik weet hoe ik ben. Mijn familie weet hoe ik ben en dat is het belangrijkste voor me. Ik ben heel open, heel sociaal, ik lach graag, ik amuseer me graag… en ik ben heel correct wat mijn godsdienst betreft. Ik doe mijn hoofddoek uit tijdens de stage, dat is jammer, maar elk land heeft zijn eigen wetten en die respecteer ik.
Uitgaan is niets voor mij. Ik ga wel met mijn vriendinnen shoppen, een hapje eten of iets drinken. We gaan ook soms naar de cinema. Ik kijk vooral naar VTM en ATV, maar Arabische zenders zeggen me niets. Mijn vader kijkt naar Al Jazeera en hij legt ons uit wat er gezegd wordt, maar verder hou ik me niet echt bezig met de actualiteit. Ik hou veel van series zoals ,,My wife and kids,, ,,Home and away, en ,,Mooi en meedogenloos,.
Het is triestig hoe de Belgen naar ons kijken. Oude dames voelen zich altijd bedreigd, zeker als ze iemand met een hoofddoek zien. Ik heb dat veel meegemaakt op de tram. Als ik naar hen lach of hen vraag om te komen zitten, krijg ik meestal rottige opmerkingen.
Ik ben Abdulkadir Yucelbas. Ik ben zestien jaar en zit in het derde jaar handel. Ik wil aan import-export doen en wel op grote schaal.
Ik doe mijn best om op school goede resultaten te behalen. Na de schooluren ga ik elke dag fitnessen. Ik ga ook twee keer per week worstelen.
Ik ben de jongste van vijf kinderen. Mijn vrienden zijn vooral van Turkse afkomst, ook omdat ik in een school zit waar de overgrote meerderheid van de leerlingen van Turkse afkomst is. In mijn vrije tijd ga ik met hen naar de Groenplaats. Vroeger gingen we naar Café D'Anvers, maar nu niet meer, want de buurt daar is echt een slechte buurt geworden. Het is een vieze buurt. Nu hangen we gewoon wat rond, we amuseren ons …. Soms blijven we gewoon thuis.
Thuis spendeer ik veel tijd achter mijn pc.
Ik kijk naar VT4, Kanaal 2 en MTV. Ik luister graag naar rockmuziek. Turkse muziek zegt me niet veel. Ik vind ze saai, want het is altijd hetzelfde. Ik kijk ook niet naar Turkse zenders. Ik kijk soms naar het nieuws mee, maar ik volg dat niet echt op, al vind ik wat er in Irak gebeurt heel erg.
Ik vind de mensen in Antwerpen erg sympathiek. Ik heb nooit last gehad van discriminatie. Mijn moeder is iemand die veel contacten legt met mensen. Ze nodigt graag de buren uit voor de thee. Ook de Belgen komen bij ons over de vloer.
Ik ben Emine Aydin. Ik ben 17 jaar en zit in het vierde middelbaar richting wetenschappen-wiskunde. Ik ben van Turkse afkomst. Elke jaar ga ik in de zomer naar Istanbul. Ik vind vooral de architectuur van de moskeeën, van de speciale gebouwen en de oude huizen in Istanbul heel erg mooi. Mijn droom is ook om architect te worden.
Vroeger deed ik veel aan sport. Ik heb kungfu gedaan en kickboksen maar ik ben daarmee moeten stoppen omdat ik nu werk buiten de schooluren. Ik help mijn oom in zijn groentewinkel en binnenkort begin ik bij een verzekeringsmaatschappij.
Ik ben moslim. Dat wil zeggen dat ik aan de ramadan meedoe en dat ik elke dag mijn gebed doe. Dat hoort er gewoon bij. Ik ga ook één keer per week naar een Turkse vereniging die aangesloten is bij een moskee. Ik ga samen met andere meisjes. We lezen verzen uit de Koran, we bidden, we leren iets over het leven van de profeet of kijken we naar een religieuze film. Er zijn ook altijd hapjes en drankjes. Ik heb ooit een hoofddoek gedragen maar kort daarna heb ik hem uitgedaan. Ik ben daar gewoon nog niet klaar voor.
DS 14-03-2007