Barst
15th March 2007, 23:38
Café of theehuis?
Fouad Ahidar (Brussels parlementslid voor Spirit)
Godsdienst, meer bepaald het verbod op het gebruik van alcohol, heeft zijn invloed op de manier waarop men het uitgaansleven beleeft binnen islamitische gemeenschappen. Maar kun je godsdienst als uitgangspunt nemen om het over cafécultuur te hebben? Men spreekt toch ook niet over de cafécultuur van christenen, tenzij je het hebt over de mannen die tot een halve eeuw geleden tijdens of na de mis in het dorpscafé zaten.
Ik heb het liever over het uitgangsleven van de Marokkaanse gemeenschap, over de andere gemeenschappen kan ik moeilijk spreken. De Marokkaanse gemeenschap is geen monolitisch blok - zoals sommigen het laten uitschijnen - dit geldt ook het uitgaansleven. Cafébezoek is één manier om dat in te vullen. Daarbij kun je drie groepen onderscheiden.
Allereerst heb je de bezoekers van theehuizen, traditionele cafés : dit zijn vooral mannen van de eerste generatie, mannen die rechtstreeks van het platteland naar hier zijn gekomen en hun ,,cafécultuur'' met zich meebrachten. Op het Marokkaanse platteland zijn cafés - veeleer theehuizen - het terrein van de mannen. De vrouwen komen samen in hun woning om thee te drinken. In de theehuizen wordt er ook vaak gespeeld : domino, kaart. Soms voor geld, sommige mannen laten het hele gezinsinkomen over de tafel gaan. Hier discussiëren de mannen ook, zoals de Belgen, over sport en politiek.
Dan heb je de bezoekers van de westerse cafés en kroegen. Een deel van de populatie heeft de smaak van de alcohol te pakken gekregen. Sommige oudere mannen toen ze hier alleen verbleven, voor de gezinshereniging en voor er typische theehuizen waren zoals in het thuisland.
Ten slotte heb je de bezoekers van westerse uitgangsgelegenheden. De tweede en derde generatie jongeren richt zich meer en meer op het brede aanbod: tavernes, brasseries, snackbars, discotheken... De jongeren raken in die laatste, zoals bekend, niet altijd gemakkelijk binnen.
De houding van moslims tegen de alcoholcultuur is moeilijk éénduidig te bepalen. Het gebruik van alcohol is, net als kansspelen, verboden binnen een godsdienstig kader. Wie zich als moslim profileert loopt er niet mee te koop als hij of zij alcohol drinkt. Hoe men reageert op het gebruik van alcohol heeft vaak te maken met het milieu waarin men zich beweegt en hoe strikt men zich aan godsdienstige regels houdt.
DS, 14-03-2007
Fouad Ahidar (Brussels parlementslid voor Spirit)
Godsdienst, meer bepaald het verbod op het gebruik van alcohol, heeft zijn invloed op de manier waarop men het uitgaansleven beleeft binnen islamitische gemeenschappen. Maar kun je godsdienst als uitgangspunt nemen om het over cafécultuur te hebben? Men spreekt toch ook niet over de cafécultuur van christenen, tenzij je het hebt over de mannen die tot een halve eeuw geleden tijdens of na de mis in het dorpscafé zaten.
Ik heb het liever over het uitgangsleven van de Marokkaanse gemeenschap, over de andere gemeenschappen kan ik moeilijk spreken. De Marokkaanse gemeenschap is geen monolitisch blok - zoals sommigen het laten uitschijnen - dit geldt ook het uitgaansleven. Cafébezoek is één manier om dat in te vullen. Daarbij kun je drie groepen onderscheiden.
Allereerst heb je de bezoekers van theehuizen, traditionele cafés : dit zijn vooral mannen van de eerste generatie, mannen die rechtstreeks van het platteland naar hier zijn gekomen en hun ,,cafécultuur'' met zich meebrachten. Op het Marokkaanse platteland zijn cafés - veeleer theehuizen - het terrein van de mannen. De vrouwen komen samen in hun woning om thee te drinken. In de theehuizen wordt er ook vaak gespeeld : domino, kaart. Soms voor geld, sommige mannen laten het hele gezinsinkomen over de tafel gaan. Hier discussiëren de mannen ook, zoals de Belgen, over sport en politiek.
Dan heb je de bezoekers van de westerse cafés en kroegen. Een deel van de populatie heeft de smaak van de alcohol te pakken gekregen. Sommige oudere mannen toen ze hier alleen verbleven, voor de gezinshereniging en voor er typische theehuizen waren zoals in het thuisland.
Ten slotte heb je de bezoekers van westerse uitgangsgelegenheden. De tweede en derde generatie jongeren richt zich meer en meer op het brede aanbod: tavernes, brasseries, snackbars, discotheken... De jongeren raken in die laatste, zoals bekend, niet altijd gemakkelijk binnen.
De houding van moslims tegen de alcoholcultuur is moeilijk éénduidig te bepalen. Het gebruik van alcohol is, net als kansspelen, verboden binnen een godsdienstig kader. Wie zich als moslim profileert loopt er niet mee te koop als hij of zij alcohol drinkt. Hoe men reageert op het gebruik van alcohol heeft vaak te maken met het milieu waarin men zich beweegt en hoe strikt men zich aan godsdienstige regels houdt.
DS, 14-03-2007