Barst
9th March 2007, 23:41
De profeet
De profeet Mohammed (570-632) is wat zijn titel zegt: een profeet, niet de stichter van een godsdienst. De overtuiging wil dat hij een lange rij profeten afsloot, van wie Abraham (Ibrahim) zijn belangrijkste voorganger was.
In het leven van Mohammed, die een reputatie van wijsheid en betrouwbaarheid genoot, kwam rond zijn veertigste een keerpunt. In 610 kreeg hij, aldus de overlevering, de goddelijke opdracht om het verwaterde en door afgoderij weggedrukte geloof in één God (Allah) weer tot zijn ware essentie terug te brengen.
Die opdracht kwam tot hem via de aartsengel Gabriël, in openbaringen die een nauwe verwantschap vertonen met het judaïsme en het christendom. Ze werden pas na zijn dood vastgelegd in de heilige schrift van de islam, de Koran.
In de islamitische visie bestond de godsdienst dus al, maar leidde hij een sluimerend bestaan. Wat Mohammed wel stichtte, was een gemeenschap van volgelingen. De kern daarvan lag bij de clan waartoe hij behoorde in zijn geboortestad Mekka en waarin hij, zoals gebruikelijk in zijn familie, een prominente positie innam als handelaar en reiziger.
Veel is niet bekend over Mohammeds biografie; zelfs zijn geboortedatum staat nog altijd ter discussie. Veel feitelijke informatie, die aanvankelijk alleen mondeling werd doorgegeven, kreeg pas 125 jaar na zijn dood voor het eerst een schriftelijke neerslag. Ze is dan ook vaak gekleurd door ofwel de verering die zijn volgelingen hem toedragen, ofwel door de haat en de minachting die zijn vijanden tegenover hem koesterden.
Hoewel Mohammed een stabiele functie bekleedde in zijn tijd, bestaan er aanwijzingen dat hij leed onder een ongenoegen, zowel in zijn privéleven, emotioneel als intellectueel. Zijn contacten met christenen en vooral joden leerden hem een moreel systeem kennen dat hij superieur achtte aan de heidense afgoderij van de Arabische stammen.
In Mohammeds tijd groeide de idee dat grondige veranderingen voor de deur stonden. Daar bestonden objectieve aanwijzingen voor, zoals de zichtbare verzwakking van de Byzantijnse en Perzische rijken.
Ook de Arabieren zouden daarin een plaats moeten zoeken. Voor Mohammed kon dat alleen met een morele en politieke heropstanding van de volgens hem decadent geworden Arabische natie. Van dat aanvoelen was de islam het gevolg. (mr)
DS, 06-03-2007 (mr)
De profeet Mohammed (570-632) is wat zijn titel zegt: een profeet, niet de stichter van een godsdienst. De overtuiging wil dat hij een lange rij profeten afsloot, van wie Abraham (Ibrahim) zijn belangrijkste voorganger was.
In het leven van Mohammed, die een reputatie van wijsheid en betrouwbaarheid genoot, kwam rond zijn veertigste een keerpunt. In 610 kreeg hij, aldus de overlevering, de goddelijke opdracht om het verwaterde en door afgoderij weggedrukte geloof in één God (Allah) weer tot zijn ware essentie terug te brengen.
Die opdracht kwam tot hem via de aartsengel Gabriël, in openbaringen die een nauwe verwantschap vertonen met het judaïsme en het christendom. Ze werden pas na zijn dood vastgelegd in de heilige schrift van de islam, de Koran.
In de islamitische visie bestond de godsdienst dus al, maar leidde hij een sluimerend bestaan. Wat Mohammed wel stichtte, was een gemeenschap van volgelingen. De kern daarvan lag bij de clan waartoe hij behoorde in zijn geboortestad Mekka en waarin hij, zoals gebruikelijk in zijn familie, een prominente positie innam als handelaar en reiziger.
Veel is niet bekend over Mohammeds biografie; zelfs zijn geboortedatum staat nog altijd ter discussie. Veel feitelijke informatie, die aanvankelijk alleen mondeling werd doorgegeven, kreeg pas 125 jaar na zijn dood voor het eerst een schriftelijke neerslag. Ze is dan ook vaak gekleurd door ofwel de verering die zijn volgelingen hem toedragen, ofwel door de haat en de minachting die zijn vijanden tegenover hem koesterden.
Hoewel Mohammed een stabiele functie bekleedde in zijn tijd, bestaan er aanwijzingen dat hij leed onder een ongenoegen, zowel in zijn privéleven, emotioneel als intellectueel. Zijn contacten met christenen en vooral joden leerden hem een moreel systeem kennen dat hij superieur achtte aan de heidense afgoderij van de Arabische stammen.
In Mohammeds tijd groeide de idee dat grondige veranderingen voor de deur stonden. Daar bestonden objectieve aanwijzingen voor, zoals de zichtbare verzwakking van de Byzantijnse en Perzische rijken.
Ook de Arabieren zouden daarin een plaats moeten zoeken. Voor Mohammed kon dat alleen met een morele en politieke heropstanding van de volgens hem decadent geworden Arabische natie. Van dat aanvoelen was de islam het gevolg. (mr)
DS, 06-03-2007 (mr)