Barst
9th March 2007, 23:21
Jihad
Het Arabische woord 'jihad' betekent letterlijk 'inzet'. Een gelovige die een persoonlijke jihad voert, zet zich in om zelf een beter mens te worden of om de gemeenschap te verbeteren. Hij voert een interne spirituele strijd, door nauwgezet de voorschrifen van zijn geloof te volgen of door een extra inspanning te leveren, zoals het uit het hoofd leren van de Koran.
Daarnaast kan een jihad vereist zijn om de islamitische godsdienst als geloof en levenscode te verdedigen, bijvoorbeeld wanneer een islamitisch land door ongelovigen wordt aangevallen. In deze context gebruikt men vaak de vertaling 'heilige oorlog', beter is 'heilige strijd'.
Als een jihad vereist is om het geloof tegen de anderen te verdedigen en allevreedzame alternatieven uitgeput zijn, dan staat de islam het gebruik van geweld toe, maar enkel volgens strikte regels. De tegenstander moet als eerste overgaan tot gewelddadige actie. Ook mogen er geen onschuldigen getroffen worden. De tegenstander moet voor het gevecht begint, ook de kans krijgen zich te bekeren.
De meeste moslimgeleerden zijn het erover eens dat een jihad niet mag uitgeroepen worden om een oorlog te voeren voor de uitbreiding van het islamitische geloof, maar in de vroege periode van de islam lijkt de jihad toch in deze zin gebruikt te zijn.
Volgens de meeste geleerden kan een militaire jihad alleen door een erkende religieuze leider goedgekeurd worden. Iemand als Osama bin Laden is geen moslimgeleerde en volgens de traditionele islam niet bevoegd om een jihad uit te roepen. Bij een militaire jihad is het de collectieve plicht van de gemeenschap om eraan mee te werken.
Extremistische fundamentalisten hebben de plicht tot deelname aan een jihad verschoven van de gemeenschap naar de individuele gelovige. Zij vinden ook dat een jihad mag uitgeroepen worden tegen de politieke leiders in islamitische landen als zij verzaken aan hun plicht en de islamitische wetten schenden. (mta)
DS, 05-03-2007 (mta)
Het Arabische woord 'jihad' betekent letterlijk 'inzet'. Een gelovige die een persoonlijke jihad voert, zet zich in om zelf een beter mens te worden of om de gemeenschap te verbeteren. Hij voert een interne spirituele strijd, door nauwgezet de voorschrifen van zijn geloof te volgen of door een extra inspanning te leveren, zoals het uit het hoofd leren van de Koran.
Daarnaast kan een jihad vereist zijn om de islamitische godsdienst als geloof en levenscode te verdedigen, bijvoorbeeld wanneer een islamitisch land door ongelovigen wordt aangevallen. In deze context gebruikt men vaak de vertaling 'heilige oorlog', beter is 'heilige strijd'.
Als een jihad vereist is om het geloof tegen de anderen te verdedigen en allevreedzame alternatieven uitgeput zijn, dan staat de islam het gebruik van geweld toe, maar enkel volgens strikte regels. De tegenstander moet als eerste overgaan tot gewelddadige actie. Ook mogen er geen onschuldigen getroffen worden. De tegenstander moet voor het gevecht begint, ook de kans krijgen zich te bekeren.
De meeste moslimgeleerden zijn het erover eens dat een jihad niet mag uitgeroepen worden om een oorlog te voeren voor de uitbreiding van het islamitische geloof, maar in de vroege periode van de islam lijkt de jihad toch in deze zin gebruikt te zijn.
Volgens de meeste geleerden kan een militaire jihad alleen door een erkende religieuze leider goedgekeurd worden. Iemand als Osama bin Laden is geen moslimgeleerde en volgens de traditionele islam niet bevoegd om een jihad uit te roepen. Bij een militaire jihad is het de collectieve plicht van de gemeenschap om eraan mee te werken.
Extremistische fundamentalisten hebben de plicht tot deelname aan een jihad verschoven van de gemeenschap naar de individuele gelovige. Zij vinden ook dat een jihad mag uitgeroepen worden tegen de politieke leiders in islamitische landen als zij verzaken aan hun plicht en de islamitische wetten schenden. (mta)
DS, 05-03-2007 (mta)