Barst
2nd March 2007, 00:46
Vlaming vreest ’Nederlandse toestanden’
Het moderne onderwijs dat leerlingen verwent en kennis op het tweede plan zet – daar gruwen Vlaamse leraren van. Ze willen terug naar vroeger.
De nieuwe beweging O-Zon, wat staat voor „Onderwijs – Zonder ontscholing” windt er geen doekjes om: „Neem de onmiskenbare druk weg die het verwerven van kennis met zich meeneemt, en de leerling voelt zich meteen al een stuk beter. Leg de leerling in de watten, maak er een softie van en zorg vooral dat hij zich niet te veel moet inspannen. De school verwordt tot een pretpark waarin de leerling van de ene naar de andere attractie gaat. (...) Hier wordt voorbijgegaan aan de vroeger toegepaste methode om de leerstof stap voor stap aan te leren en te oefenen via ’dril’-oefeningen. Het is pas na veel training dat een leerling zijn kennis kan omzetten in vaardigheden.”
Volgens O-Zon gaat de schoolse cultuur ten onrechte teloor. Schuldig aan deze ’ontscholing’ zijn de Brusselse bestuurders, gezwicht als die zijn voor trends als zelfontplooiing en de gelijkwaardigheid van leerkrachten en leerlingen.
Ook in Nederland klonk in de afgelopen tijd geregeld de noodklok over het niveau van leerlingen en studenten. Toch wekt de oproep van O-Zon ook verbazing. Want Vlaanderen was toch de plaats waar nog ’ouderwets’ les werd gegeven?
Inderdaad, zo erkent O-Zon, is de parate kennis van een jonge Vlaming nog hoog in vergelijking met de meeste andere Europeanen. Gewend aan de dwang om te presteren zijn Vlamingen van op de lagere school tot op de universiteit stiknerveus voor examens. ’Blokken’, het finaal uit het hoofd leren van de gedoceerde stof, is nog altijd de meest gehanteerde onderwijsvorm. Dat kwam het onderwijs onlangs op een verwijt van de Vlaamse onderwijsinspectie te staan. Die vindt het onderwijs ’te traditioneel’ en bepleit meer zelfwerkzaamheid.
Maar O-Zon gaat daar met zijn grote stroom sympathisanten dwars tegenin. De beweging vindt het een schande dat leerlingen de topografie van Europa niet meer kennen en voor hun rekensommen simpelweg vertrouwen op de rekenmachine. O-Zon ergert zich ook aan de indruk dat parate kennis ongestraft zou kunnen worden vervangen door de vaardigheid in het omgaan met de zoekmachine op de computer. De beweging spreekt van „een prestatievijandig klimaat”, of erger: „Nederlandse toestanden”.
En dan het aanzien van de meester. Waarom mag hij niet gewoon de baas zijn in de klas? De initiator van O-Zon, de Brugse leraar informatica Marc Hullebus, beschrijft taaldocenten die ongelukkig rondlopen omdat ze van de inspectie een negatief rapport kregen, ondanks de goede cijfers van hun leerlingen. „De wereld op zijn kop”, zegt hij. „De inspectie houdt zich bezig met methodes en pedagogie. Ze moet zich bekommeren om resultaten.”
Trouw, 02-03-2007
Het moderne onderwijs dat leerlingen verwent en kennis op het tweede plan zet – daar gruwen Vlaamse leraren van. Ze willen terug naar vroeger.
De nieuwe beweging O-Zon, wat staat voor „Onderwijs – Zonder ontscholing” windt er geen doekjes om: „Neem de onmiskenbare druk weg die het verwerven van kennis met zich meeneemt, en de leerling voelt zich meteen al een stuk beter. Leg de leerling in de watten, maak er een softie van en zorg vooral dat hij zich niet te veel moet inspannen. De school verwordt tot een pretpark waarin de leerling van de ene naar de andere attractie gaat. (...) Hier wordt voorbijgegaan aan de vroeger toegepaste methode om de leerstof stap voor stap aan te leren en te oefenen via ’dril’-oefeningen. Het is pas na veel training dat een leerling zijn kennis kan omzetten in vaardigheden.”
Volgens O-Zon gaat de schoolse cultuur ten onrechte teloor. Schuldig aan deze ’ontscholing’ zijn de Brusselse bestuurders, gezwicht als die zijn voor trends als zelfontplooiing en de gelijkwaardigheid van leerkrachten en leerlingen.
Ook in Nederland klonk in de afgelopen tijd geregeld de noodklok over het niveau van leerlingen en studenten. Toch wekt de oproep van O-Zon ook verbazing. Want Vlaanderen was toch de plaats waar nog ’ouderwets’ les werd gegeven?
Inderdaad, zo erkent O-Zon, is de parate kennis van een jonge Vlaming nog hoog in vergelijking met de meeste andere Europeanen. Gewend aan de dwang om te presteren zijn Vlamingen van op de lagere school tot op de universiteit stiknerveus voor examens. ’Blokken’, het finaal uit het hoofd leren van de gedoceerde stof, is nog altijd de meest gehanteerde onderwijsvorm. Dat kwam het onderwijs onlangs op een verwijt van de Vlaamse onderwijsinspectie te staan. Die vindt het onderwijs ’te traditioneel’ en bepleit meer zelfwerkzaamheid.
Maar O-Zon gaat daar met zijn grote stroom sympathisanten dwars tegenin. De beweging vindt het een schande dat leerlingen de topografie van Europa niet meer kennen en voor hun rekensommen simpelweg vertrouwen op de rekenmachine. O-Zon ergert zich ook aan de indruk dat parate kennis ongestraft zou kunnen worden vervangen door de vaardigheid in het omgaan met de zoekmachine op de computer. De beweging spreekt van „een prestatievijandig klimaat”, of erger: „Nederlandse toestanden”.
En dan het aanzien van de meester. Waarom mag hij niet gewoon de baas zijn in de klas? De initiator van O-Zon, de Brugse leraar informatica Marc Hullebus, beschrijft taaldocenten die ongelukkig rondlopen omdat ze van de inspectie een negatief rapport kregen, ondanks de goede cijfers van hun leerlingen. „De wereld op zijn kop”, zegt hij. „De inspectie houdt zich bezig met methodes en pedagogie. Ze moet zich bekommeren om resultaten.”
Trouw, 02-03-2007