Barst
14th February 2007, 00:46
Milieuvriendelijk rijden kost geld
Pleiten voor het gebruik van het openbaar vervoer, volstaat niet. Als we willen dat het openbaar vervoer een groter aandeel verwerft in onze verplaatsingen, moeten we erin investeren.
Gisteren maakte de Vlaamse regering bij monde van minister Kathleen Van Brempt bekend dat ze de komende jaren 540 miljoen euro extra investeert in openbaar vervoer, bovenop de voorziene 250 miljoen euro. Dat is een goede zaak.
Een deel van dat geld dient voor investeringen in onderhoud. Een deel dient om de soms schreeuwlelijke stationsomgevingen aantrekkelijker te maken. Een deel dient voor uitbreiding: extra bussen, de uitbreiding van het tramnet in Gent en Antwerpen en een eerste light rail -experiment in Limburg.
Dat laatste was een goed signaal, op de dag dat afscheidnemend spoortopman Leo Pardon ervoor pleitte lokale treinen te vervangen door bussen. In een aantal gevallen is dat fout, want soms is een lichte trein - een kruising tussen tram en trein - het meest aangewezen.
De uitspraken van Pardon stoelden op de idiote scheidingslijn die in dit land loopt tussen treinen die ,,nationaal'' zijn en bussen en trams die van de deelstaten zijn. Een Vlaamse lichte trein doorbreekt die opdeling. Vlaanderen zou ook de ,,zware'' treinen moeten kunnen inschakelen in zijn mobiliteitsbeleid en zou daarin moeten kunnen investeren. Dat had al geregeld kunnen zijn, als de Franstalige politici zulke dossiers wat minder zouden politiseren en wat meer zouden handelen op grond van nuchtere zakelijkheid, buiten de grote staatshervormingsmolen.
Die investeringen voor 540 miljoen euro zijn dus goed. Maar er horen twee waarschuwingen bij.
De eerste slaat op de ,,alternatieve financiering'' ervan. Omdat België ooit te veel geleend heeft, heeft het zijn deelstaten verboden te lenen. 25 jaar lang heeft Vlaanderen daardoor te weinig grote investeringen gedaan. De inhaaloperaties die daardoor nu nodig zijn - in het openbaar vervoer, in de wegen-, scholen- en rusthuizenbouw - financiert Vlaanderen op een ,,alternatieve'' manier, met formules van publiek-private samenwerking. Daar is niets mis mee, maar maakt het wel moeilijker de effecten op de toekomstige uitgaven in de schatten. Die moeten dus ontzettend goed in het oog gehouden worden.
De tweede waarschuwing. Naast investeringen heeft het openbaar vervoer ook een politiek van lage tarieven nodig om gebruikers aan te trekken. Maar ook daaraan zijn grenzen. De gebruiker van De Lijn betaalt vandaag gemiddeld 15 à 20 procent van de echte kostprijs van dat vervoer; sommigen 0 procent, anderen 30 procent. Op de lange termijn is dat niet houdbaar. Ook voor milieuvriendelijk rijden moet een redelijke prijs betaald. Wat te goedkoop is, wordt verspild. Onnodige verplaatsingen van en met het openbaar vervoer zijn ook slecht voor het milieu.
DS, 13-02-2007 (Guy Tegenbos)
Pleiten voor het gebruik van het openbaar vervoer, volstaat niet. Als we willen dat het openbaar vervoer een groter aandeel verwerft in onze verplaatsingen, moeten we erin investeren.
Gisteren maakte de Vlaamse regering bij monde van minister Kathleen Van Brempt bekend dat ze de komende jaren 540 miljoen euro extra investeert in openbaar vervoer, bovenop de voorziene 250 miljoen euro. Dat is een goede zaak.
Een deel van dat geld dient voor investeringen in onderhoud. Een deel dient om de soms schreeuwlelijke stationsomgevingen aantrekkelijker te maken. Een deel dient voor uitbreiding: extra bussen, de uitbreiding van het tramnet in Gent en Antwerpen en een eerste light rail -experiment in Limburg.
Dat laatste was een goed signaal, op de dag dat afscheidnemend spoortopman Leo Pardon ervoor pleitte lokale treinen te vervangen door bussen. In een aantal gevallen is dat fout, want soms is een lichte trein - een kruising tussen tram en trein - het meest aangewezen.
De uitspraken van Pardon stoelden op de idiote scheidingslijn die in dit land loopt tussen treinen die ,,nationaal'' zijn en bussen en trams die van de deelstaten zijn. Een Vlaamse lichte trein doorbreekt die opdeling. Vlaanderen zou ook de ,,zware'' treinen moeten kunnen inschakelen in zijn mobiliteitsbeleid en zou daarin moeten kunnen investeren. Dat had al geregeld kunnen zijn, als de Franstalige politici zulke dossiers wat minder zouden politiseren en wat meer zouden handelen op grond van nuchtere zakelijkheid, buiten de grote staatshervormingsmolen.
Die investeringen voor 540 miljoen euro zijn dus goed. Maar er horen twee waarschuwingen bij.
De eerste slaat op de ,,alternatieve financiering'' ervan. Omdat België ooit te veel geleend heeft, heeft het zijn deelstaten verboden te lenen. 25 jaar lang heeft Vlaanderen daardoor te weinig grote investeringen gedaan. De inhaaloperaties die daardoor nu nodig zijn - in het openbaar vervoer, in de wegen-, scholen- en rusthuizenbouw - financiert Vlaanderen op een ,,alternatieve'' manier, met formules van publiek-private samenwerking. Daar is niets mis mee, maar maakt het wel moeilijker de effecten op de toekomstige uitgaven in de schatten. Die moeten dus ontzettend goed in het oog gehouden worden.
De tweede waarschuwing. Naast investeringen heeft het openbaar vervoer ook een politiek van lage tarieven nodig om gebruikers aan te trekken. Maar ook daaraan zijn grenzen. De gebruiker van De Lijn betaalt vandaag gemiddeld 15 à 20 procent van de echte kostprijs van dat vervoer; sommigen 0 procent, anderen 30 procent. Op de lange termijn is dat niet houdbaar. Ook voor milieuvriendelijk rijden moet een redelijke prijs betaald. Wat te goedkoop is, wordt verspild. Onnodige verplaatsingen van en met het openbaar vervoer zijn ook slecht voor het milieu.
DS, 13-02-2007 (Guy Tegenbos)