Vrijbrief voor oorlogsmisdadigers?

[Barst]

Olmert wil aanpassing in omstreden Britse wet


De Israëlische premier Ehud Olmert heeft de Britse minister van Buitenlandse Zaken Margaret Beckett gevraagd zich in te zetten voor de invoering van een wet die het onmogelijk maakt Israëlische militairen die worden verdacht van oorlogsmisdaden tegen Palestijnen te arresteren in Groot-Brittannië. Beckett, die deze week Israël bezocht, zou welwillend op het verzoek hebben gereageerd.


Israël pleit al jaren voor de invoering van een dergelijke wet. In 2005 weigerde de gepensioneerde Israëlische generaal Doron Almog uit een vliegtuig in Londen te stappen, nadat hij een tip had gekregen dat hij gearresteerd zou worden door de Britse autoriteiten. Almog zou betrokken zijn geweest bij een luchtaanval in de Gazastrook in 2002, waarbij een Hamas-leider en veertien anderen om het leven kwamen. Negen van die veertien slachtoffers waren kinderen. Almog stapte uiteindelijk niet uit en vloog door naar huis. De Britse politie trok later het arrestatiebevel in.

Volgens de woordvoerder heeft Beckett toegezegd te zullen proberen de situatie te veranderen. Een woordvoerster van de Britse ambassade in Tel Aviv bevestigde dat de kwestie aan bod is geweest bij een gesprek tussen Olmert en Beckett. Omdat de ontmoeting tussen beiden besloten was, weigerde de ambassade verder commentaar te geven. (novum/hln)


Blog HLN, 08/02/07 19u30

[Bram]

Het probleem met dit soort wetten is dat zij in feite door de verkeerde landen worden gemaakt. Ook de Belgische genocidewet past(e) in het rijtje, en is in principe een zeer nobele wet. Het is alleen spijtig dat landen als Israël (maar ook Amerika en andere), die toch pretenderen een democratische rechtsstaat te vormen, niet zelf het initiatief nemen om misdaden te bestraffen. De Amerikanen en Israëli's, die zelf grote woorden opzetten over mensenrechten en oorlogsmisdaden in het buitenland, schieten tekort om hun 'helden' in eigen land terug te fluiten. Toen in België een aanklacht naar een Israëlische oorlogsmisdadiger liep ten tijde van de genocidewet, zei de woordvoerster van Israël doodleuk: "En jullie Leopold II, wat heeft die niet allemaal aangericht?", alsof een gebeurtenis in het (niet meer recent te noemen) verleden België verhindert om nu moreel juist te handelen.
Het stelt me teleur dat het in de internationale politiek onmogelijk is om juist te handelen. Belangen van verschillende landen (en dikwijls ook van de betrokken politici zelf) doorkruisen elkaar in die mate dat je niks kan doen zonder op iemands tenen te trappen. Het is hoog tijd dat men morele, ethische politiek voert, die de juiste beslissingen in het vooruitzicht stelt, en die - in overeenkomst met de rechten van de mens - aan elke burger het recht geeft om aan hem gestelde misdaden via een rechtbank te laten bestraffen. De kruisende belangen laten zich wel in meer zaken zien, en concentreren zich rond de ideologische breuklijn in de wereld. Het rijke Westen loopt hoog op met mensenrechten en eist de implementatie van verdragen bij zwakkere (dus armere) gesprekspartners, maar begaat ondertussen zelf flagrante schendingen, die onbestraft blijven.
Dat deze kwestie dan nog te maken heeft met Palestina maakt de zaak alleen moeilijker. Het lijkt nu eenmaal onmogelijk om een objectief debat te voeren over een onderwerp dat in de buurt komt van dit schrijnend en zinloos conflict, zonder dat de gespreksparters elkaar in de haren vliegen.

Mijn mening: iedereen gelijk voor de wet. Bega je misdaden tegen de menselijkheid, dan word je opgepakt en voor het Internationaal Gerechtshof ter verantwoording geroepen. Nu nog zorgen dat alle landen deze rechtbank formeel erkennen, want dat is heden niet zo. De Verenigde Staten weigeren dit te doen, en dreigden ooit met een landing op de Nederlandse kust, mocht men ooit een Amerikaanse arrestant (durven) oproepen. Deze agressieve houding is in feite al een schuldbekentenis, want als er geen schendingen zijn, waarom erkent men dan de rechtbank niet?

Zie ook onder: 'Eigen kind schoon kind'; als een ander misdaden begaat roept men zo hard mogelijk, als men ze zelf begaat maakt men er een doofpotje van.