Barst
10th October 2006, 23:11
Gamen voor de vrede - Situatie Midden-Oosten inspireert spelontwikkelaars
In een aantal nieuwe games moet de speler het conflict tussen Israël en de Palestijnen oplossen. Maar leer je daar de situatie écht van begrijpen?
Rotterdam, 9 okt. De bevolking van Israël is woedend. Zojuist heeft er opnieuw een Palestijnse zelfmoordaanslag op een bus plaatsgevonden. Hoe reageert de Israëlische premier? Slaat hij terug of kiest hij voor een vreedzame oplossing?
In het computerspel Peacemaker van het Amerikaanse Impactgames, dat begin 2007 uitkomt, moet de speler deze beslissing nemen. Afwisselend speelt hij de Israëlische premier en de Palestijnse president, om uiteindelijk tot een voor alle partijen acceptabele vrede te komen.
Begin volgend jaar komt er nog een spel uit over hetzelfde conflict: Global Conflicts: Palestine van de Deense spelontwikkelaar Serious Games Interactive. In dit spel is de gamer een journalist die uitgezonden wordt naar het Midden-Oosten. Voor goede artikelen moet hij het vertrouwen winnen van zowel de Palestijnse als de Israëlische kant. Hij spreekt met soldaten, terroristen, maar ook met betrokken burgers van beide kanten.
De spellen hebben twee tegengestelde invalshoeken – gecompliceerde politieke besluitvorming tegenover zoeken naar nieuws op straat – maar willen uiteindelijk hetzelfde: begrip kweken voor de ingewikkelde situatie in het Midden-Oosten. Want, vindt Peacemaker-ontwikkelaar Asi Burak, „mensen krijgen vaak een erg eenzijdig beeld opgediend door de media. Ze snappen niet waarom er maar geen vrede komt. Speel onze game en je begrijpt het een stuk beter.”
Politiek neutraal is Peacemaker echter niet. Het spel van Burak, een Israëlische ex-militair, leidt uiteindelijk tot een vredessituatie met een aparte Palestijnse staat. Ook Simon Egenfeldt-Nielsen, ontwikkelaar van de Deense game onderkent dat het moeilijk is om géén politiek standpunt in te nemen in de kwestie. Daarom hebben beide ontwikkelaars experts van de verschillende kanten bij het productieproces betrokken. Egenfeldt: „Objectief ben je nooit. Maar uiteindelijk is het niet de maker maar de gamer die de belangrijkste keuzes in het spel kan maken.”
Rest de vraag of dit soort spellen effect sorteert. „Leren werkt het beste door juist gedrag te belonen”, legt Elly Konijn, universitair hoofddocent communicatiewetenschap aan de Vrij Universiteit in Amsterdam uit. „Verder komen in een spel is zo’n beloning. In beide spellen moet de speler zich zowel in het Palestijnse als Israëlische perspectief verdiepen om de game te kunnen uitspelen. Dat is een goede aanpak om je boodschap over te brengen.”
Maar of met het verleiden tot uitspelen ook de absorptie van de boodschap wordt gegarandeerd, betwijfelt communicatiewetenschapper Jeroen Jansz van de Universiteit van Amsterdam. „Dat gamers het spel spelen wil niet zeggen dat ze het verkondigde standpunt overnemen of over het onderwerp nadenken. Mensen beseffen heel goed dat het maar een computerspelletje is en géén realiteit.” Konijn denkt dat de boodschap wel degelijk kan worden overgebracht door spelers emotioneel te prikkelen. „Of iets feit of fictie is maakt op zo’n moment niet veel uit. Een mens kan zich beter inleven in een emotioneel geladen verhaal, ook al is het fictioneel, dan in een droge statistieken.”
De spelontwikkelaars realiseren zich dat. Zo hoort de journalist in Global Conflicts de hartverscheurende verhalen van de betrokkenen. En in Peacemaker zitten schokkende tv-beelden. Vreedzaam overleg wordt afgewisseld met militair dreigen. „Dát is geloofwaardig”, zegt Burak.
Voor Jansz blijft het een vraag wie dit soort games uiteindelijk gaat spelen. „Voor het maximale effect van je boodschap ben je op zoek naar mensen die niet veel games spelen en niet veel weten van het Palestijns-Israëlische conflict. Waarom zouden juist die mensen dit spel gaan spelen?”
De makers van Global Conflicts realiseren zich dat en ze richten zich daarom op studenten, in een leeromgeving. Peacemaker doet dat ook, maar wil tevens laten zien dat een educatief spel over een serieus onderwerp kan aanslaan bij een breed publiek. Burak: „Veel succesvolle games gaan over oorlogen en helden. Conflicten zijn kennelijk interessant. Ons spel gaat daar ook over, maar koppelt daaraan een vredesboodschap.”
Kijk op www.peacemakergame.com en www.seriousgames.dk of pluk: sms code 28371 naar 7585.
NRC, 9 oktober 2006
In een aantal nieuwe games moet de speler het conflict tussen Israël en de Palestijnen oplossen. Maar leer je daar de situatie écht van begrijpen?
Rotterdam, 9 okt. De bevolking van Israël is woedend. Zojuist heeft er opnieuw een Palestijnse zelfmoordaanslag op een bus plaatsgevonden. Hoe reageert de Israëlische premier? Slaat hij terug of kiest hij voor een vreedzame oplossing?
In het computerspel Peacemaker van het Amerikaanse Impactgames, dat begin 2007 uitkomt, moet de speler deze beslissing nemen. Afwisselend speelt hij de Israëlische premier en de Palestijnse president, om uiteindelijk tot een voor alle partijen acceptabele vrede te komen.
Begin volgend jaar komt er nog een spel uit over hetzelfde conflict: Global Conflicts: Palestine van de Deense spelontwikkelaar Serious Games Interactive. In dit spel is de gamer een journalist die uitgezonden wordt naar het Midden-Oosten. Voor goede artikelen moet hij het vertrouwen winnen van zowel de Palestijnse als de Israëlische kant. Hij spreekt met soldaten, terroristen, maar ook met betrokken burgers van beide kanten.
De spellen hebben twee tegengestelde invalshoeken – gecompliceerde politieke besluitvorming tegenover zoeken naar nieuws op straat – maar willen uiteindelijk hetzelfde: begrip kweken voor de ingewikkelde situatie in het Midden-Oosten. Want, vindt Peacemaker-ontwikkelaar Asi Burak, „mensen krijgen vaak een erg eenzijdig beeld opgediend door de media. Ze snappen niet waarom er maar geen vrede komt. Speel onze game en je begrijpt het een stuk beter.”
Politiek neutraal is Peacemaker echter niet. Het spel van Burak, een Israëlische ex-militair, leidt uiteindelijk tot een vredessituatie met een aparte Palestijnse staat. Ook Simon Egenfeldt-Nielsen, ontwikkelaar van de Deense game onderkent dat het moeilijk is om géén politiek standpunt in te nemen in de kwestie. Daarom hebben beide ontwikkelaars experts van de verschillende kanten bij het productieproces betrokken. Egenfeldt: „Objectief ben je nooit. Maar uiteindelijk is het niet de maker maar de gamer die de belangrijkste keuzes in het spel kan maken.”
Rest de vraag of dit soort spellen effect sorteert. „Leren werkt het beste door juist gedrag te belonen”, legt Elly Konijn, universitair hoofddocent communicatiewetenschap aan de Vrij Universiteit in Amsterdam uit. „Verder komen in een spel is zo’n beloning. In beide spellen moet de speler zich zowel in het Palestijnse als Israëlische perspectief verdiepen om de game te kunnen uitspelen. Dat is een goede aanpak om je boodschap over te brengen.”
Maar of met het verleiden tot uitspelen ook de absorptie van de boodschap wordt gegarandeerd, betwijfelt communicatiewetenschapper Jeroen Jansz van de Universiteit van Amsterdam. „Dat gamers het spel spelen wil niet zeggen dat ze het verkondigde standpunt overnemen of over het onderwerp nadenken. Mensen beseffen heel goed dat het maar een computerspelletje is en géén realiteit.” Konijn denkt dat de boodschap wel degelijk kan worden overgebracht door spelers emotioneel te prikkelen. „Of iets feit of fictie is maakt op zo’n moment niet veel uit. Een mens kan zich beter inleven in een emotioneel geladen verhaal, ook al is het fictioneel, dan in een droge statistieken.”
De spelontwikkelaars realiseren zich dat. Zo hoort de journalist in Global Conflicts de hartverscheurende verhalen van de betrokkenen. En in Peacemaker zitten schokkende tv-beelden. Vreedzaam overleg wordt afgewisseld met militair dreigen. „Dát is geloofwaardig”, zegt Burak.
Voor Jansz blijft het een vraag wie dit soort games uiteindelijk gaat spelen. „Voor het maximale effect van je boodschap ben je op zoek naar mensen die niet veel games spelen en niet veel weten van het Palestijns-Israëlische conflict. Waarom zouden juist die mensen dit spel gaan spelen?”
De makers van Global Conflicts realiseren zich dat en ze richten zich daarom op studenten, in een leeromgeving. Peacemaker doet dat ook, maar wil tevens laten zien dat een educatief spel over een serieus onderwerp kan aanslaan bij een breed publiek. Burak: „Veel succesvolle games gaan over oorlogen en helden. Conflicten zijn kennelijk interessant. Ons spel gaat daar ook over, maar koppelt daaraan een vredesboodschap.”
Kijk op www.peacemakergame.com en www.seriousgames.dk of pluk: sms code 28371 naar 7585.
NRC, 9 oktober 2006