Barst
11th February 2005, 16:13
Populairder dan in Italië - Fenomenale bioscoophit 'La meglio gioventu' op Canvas
BRUSSEL - Vanavond en volgende woensdag zendt Canvas het zes uur lange drama ,,La meglio gioventù'' uit. Ondertussen blijft het grootste kwaliteitsfilmfenomeen van de jongste jaren rustig verder lopen in de bioscoop, zestien maanden na zijn première. We spraken met de ,,ontdekker'' Jan De Clercq over deze Italiaanse film die in de Benelux meer volk lokt dan in Italië.
JAN De Clercq (46) is in de Vlaamse cinema alomtegenwoordig. Stichter van een Brugse filmclub, drijvende kracht achter het festival Cinema Novo en de Brugse bioscoop Lumière, producent van Meisje Toen in 2003 Progrès Films failliet ging, een van de laatste verdelers in ons land die zich over de echte filmhuis -film ontfermde, sprong De Clercq in de bres ,,omdat bloedarmoede in het betere genre dreigde''. Samen met Alexander Vandeputte, die al enkele jaren ervaring had met het verdelen van cinefiele films, richtte hij het distributiebedrijfje Lumière op. ,,Ons plan was rustig te beginnen, een film of vijf per jaar.''
Op het festival van Cannes 2003 hoorde De Clercq al snel de buzz over die merkwaardige Italiaanse film La meglio gioventù : gedraaid in opdracht van de Rai als tv-film, daar afgewezen wegens te traag en te lang, maar een pareltje vol menselijke verhalen tegen de achtergrond van veertig jaar recente Italiaanse geschiedenis. ,,Je hoorde wel praten over La meglio gioventù , maar niemand had die film ook echt gezien'', herinnert De Clercq zich. Hij duurde ook zo lang, en Cannes is druk-druk-druk voor het filmvolkje.
De Clercq maakte toch tijd vrij en was onder de indruk. ,,Helaas was de prijs van de film gigantisch naar onze normen. Ik probeerde een lening los te krijgen bij de bank, maar vergeefs. We hebben dan creatief onderhandeld om de prijs voor de Benelux-rechten iets te drukken, en hebben zwaar gegokt. Ons eigen risico met deze film bedroeg zo'n 120.000 euro: de prijs van de film plus de ondertiteling. Met alleen de verkoop aan de tv als garantie, staken we ons hoofd door een lus.'' La meglio gioventù werd in België gelanceerd op het festival van Gent, oktober 2003, en kreeg meteen laaiende reacties van pers en publiek. Enkele weken later volgde de echte release, op negen kopieën in België. ,,In februari zaten we met een probleem, zij het een luxeprobleem: het was de bedoeling dat de negen kopieën naar Nederland zouden verhuizen. Maar daar kon geen sprake van zijn, want door de mondreclame liep het nog steeds als een trein in Vlaanderen. We investeerden in negen extra kopieën voor Nederland, en wachtten af.'' Terwijl het in België verder storm liep, ging ook Nederland voor de bijl. ,,Iets minder onwaarschijnlijk dan bij ons, maar toch nog enorm goed voor een product in dit genre'', vertelt De Clercq, glunderend.
VANDAAG loopt La meglio gioventù nog steeds in Vlaanderen (Antwerpen en Gent) en Nederland. De Clercq heeft inmiddels in de Benelux 380.000 bioscooptickets verkocht voor de film. Dat is 30.000 meer dan in Italië.
Het succes is in de eerste plaats aan Vlaanderen te danken. In Nederland staat de teller op 150.000, in België op 230.000, waarvan 140.000 in Vlaanderen, 60.000 in Brussel en 30.000 in Wallonië. ,,In Luik was er een tekort aan schermen en bovendien houden Franstaligen niet van films met ondertitels'', zegt De Clercq, zoekend naar een verklaring voor het matige presteren in Wallonië. Maar eigenlijk is die 30.000 daar niet eens zo slecht. Een niet-commerciële film uit een Europees land die in België 30.000 haalt, is al aan een mooi parcours bezig. Het verbleekt alleen bij het onwaarschijnlijke succes in Antwerpen en Gent.
In die twee steden gaat de film inmiddels in de richting van de zeventig weken (het gemiddelde is vier). ,,We wilden hem van de affiche halen nu hij op tv komt, maar de exploitanten willen doorgaan. In het weekend zit er nog steeds zo'n honderd man in de zaal.''
Rijk is De Clercq er niet mee geworden, alleen wat zorgelozer. In één jaar heeft Lumière ruimschoots de inkomsten gehaald die het na vijf jaar hoopte te bereiken. De lijdensweg langs de banken is daarmee voorbij. Lumière is van een driemansbedrijf (De Clercq, Vandeputte en De Clercqs echtgenote Annemie) uitgegroeid tot en kmo'tje met acht personeelsleden, dat een twintigtal films per jaar uitbrengt. ,,Een bioscoopzaal exploiteren, bioscoopfilms én dvd's verdelen en af en toe een film produceren: Lumière doet voortaan op kleine schaal wat MK2 in Frankrijk doet. Ik vind dat fantastisch.''
09/02/2005 Steven De Foer
©Copyright De Standaard
BRUSSEL - Vanavond en volgende woensdag zendt Canvas het zes uur lange drama ,,La meglio gioventù'' uit. Ondertussen blijft het grootste kwaliteitsfilmfenomeen van de jongste jaren rustig verder lopen in de bioscoop, zestien maanden na zijn première. We spraken met de ,,ontdekker'' Jan De Clercq over deze Italiaanse film die in de Benelux meer volk lokt dan in Italië.
JAN De Clercq (46) is in de Vlaamse cinema alomtegenwoordig. Stichter van een Brugse filmclub, drijvende kracht achter het festival Cinema Novo en de Brugse bioscoop Lumière, producent van Meisje Toen in 2003 Progrès Films failliet ging, een van de laatste verdelers in ons land die zich over de echte filmhuis -film ontfermde, sprong De Clercq in de bres ,,omdat bloedarmoede in het betere genre dreigde''. Samen met Alexander Vandeputte, die al enkele jaren ervaring had met het verdelen van cinefiele films, richtte hij het distributiebedrijfje Lumière op. ,,Ons plan was rustig te beginnen, een film of vijf per jaar.''
Op het festival van Cannes 2003 hoorde De Clercq al snel de buzz over die merkwaardige Italiaanse film La meglio gioventù : gedraaid in opdracht van de Rai als tv-film, daar afgewezen wegens te traag en te lang, maar een pareltje vol menselijke verhalen tegen de achtergrond van veertig jaar recente Italiaanse geschiedenis. ,,Je hoorde wel praten over La meglio gioventù , maar niemand had die film ook echt gezien'', herinnert De Clercq zich. Hij duurde ook zo lang, en Cannes is druk-druk-druk voor het filmvolkje.
De Clercq maakte toch tijd vrij en was onder de indruk. ,,Helaas was de prijs van de film gigantisch naar onze normen. Ik probeerde een lening los te krijgen bij de bank, maar vergeefs. We hebben dan creatief onderhandeld om de prijs voor de Benelux-rechten iets te drukken, en hebben zwaar gegokt. Ons eigen risico met deze film bedroeg zo'n 120.000 euro: de prijs van de film plus de ondertiteling. Met alleen de verkoop aan de tv als garantie, staken we ons hoofd door een lus.'' La meglio gioventù werd in België gelanceerd op het festival van Gent, oktober 2003, en kreeg meteen laaiende reacties van pers en publiek. Enkele weken later volgde de echte release, op negen kopieën in België. ,,In februari zaten we met een probleem, zij het een luxeprobleem: het was de bedoeling dat de negen kopieën naar Nederland zouden verhuizen. Maar daar kon geen sprake van zijn, want door de mondreclame liep het nog steeds als een trein in Vlaanderen. We investeerden in negen extra kopieën voor Nederland, en wachtten af.'' Terwijl het in België verder storm liep, ging ook Nederland voor de bijl. ,,Iets minder onwaarschijnlijk dan bij ons, maar toch nog enorm goed voor een product in dit genre'', vertelt De Clercq, glunderend.
VANDAAG loopt La meglio gioventù nog steeds in Vlaanderen (Antwerpen en Gent) en Nederland. De Clercq heeft inmiddels in de Benelux 380.000 bioscooptickets verkocht voor de film. Dat is 30.000 meer dan in Italië.
Het succes is in de eerste plaats aan Vlaanderen te danken. In Nederland staat de teller op 150.000, in België op 230.000, waarvan 140.000 in Vlaanderen, 60.000 in Brussel en 30.000 in Wallonië. ,,In Luik was er een tekort aan schermen en bovendien houden Franstaligen niet van films met ondertitels'', zegt De Clercq, zoekend naar een verklaring voor het matige presteren in Wallonië. Maar eigenlijk is die 30.000 daar niet eens zo slecht. Een niet-commerciële film uit een Europees land die in België 30.000 haalt, is al aan een mooi parcours bezig. Het verbleekt alleen bij het onwaarschijnlijke succes in Antwerpen en Gent.
In die twee steden gaat de film inmiddels in de richting van de zeventig weken (het gemiddelde is vier). ,,We wilden hem van de affiche halen nu hij op tv komt, maar de exploitanten willen doorgaan. In het weekend zit er nog steeds zo'n honderd man in de zaal.''
Rijk is De Clercq er niet mee geworden, alleen wat zorgelozer. In één jaar heeft Lumière ruimschoots de inkomsten gehaald die het na vijf jaar hoopte te bereiken. De lijdensweg langs de banken is daarmee voorbij. Lumière is van een driemansbedrijf (De Clercq, Vandeputte en De Clercqs echtgenote Annemie) uitgegroeid tot en kmo'tje met acht personeelsleden, dat een twintigtal films per jaar uitbrengt. ,,Een bioscoopzaal exploiteren, bioscoopfilms én dvd's verdelen en af en toe een film produceren: Lumière doet voortaan op kleine schaal wat MK2 in Frankrijk doet. Ik vind dat fantastisch.''
09/02/2005 Steven De Foer
©Copyright De Standaard