Barst
21st September 2006, 03:08
Peru: het giftige lood van La Oroya
De metaalhonger van de wereld heeft zo zijn gevolgen. In het Peruaanse mijnstadje La Oroya spuwt de grote metaalsmelterij bij de bewerking van lood, tin en andere zware materialen elke dag twee ton lood de lucht in. Dat stof slaat neer in de straten van het drop. Een groot deel van de bevolking lijdt aan loodvergiftiging. Kinderen worden geboren met afwijkingen, ontwikkelen groeistoornissen en zijn geestelijk achter op hun leeftijdsgenoten elders in het land. Toch verdedigen veel inwoners de fabriek die duizenden arbeidsplaatsen creëert.
De eigenaar, het Noord-Amerikaanse bedrijf Doe Run, zegt de Peruaanse milieuwetten na te leven en zich te houden aan de afspraken met de overheid om de productie schoner te maken. In ieder geval meet het bedrijf met twee maten: de uitstoot in La Oroya overschrijdt bijna dertig keer de norm die in Doe Run’s thuisstaat Missouri is toegestaan. Doe Run voert aan dat de vervuiling in 1997 nog veel erger was, toen de smelterij overging van de Peruaanse staat in privé-handen. De bedrijfsleiding beweert dat ze de laatste jaren veel heeft geïnvesteerd in een milieuvriendelijker productie. Volgens critici heeft Doe Run vooral geïnvesteerd om meer te kunnen produceren en zo tegemoet te komen aan de grote mondiale vraag naar metalen.
'Landenboek Peru', www.ikwilniet.org
De metaalhonger van de wereld heeft zo zijn gevolgen. In het Peruaanse mijnstadje La Oroya spuwt de grote metaalsmelterij bij de bewerking van lood, tin en andere zware materialen elke dag twee ton lood de lucht in. Dat stof slaat neer in de straten van het drop. Een groot deel van de bevolking lijdt aan loodvergiftiging. Kinderen worden geboren met afwijkingen, ontwikkelen groeistoornissen en zijn geestelijk achter op hun leeftijdsgenoten elders in het land. Toch verdedigen veel inwoners de fabriek die duizenden arbeidsplaatsen creëert.
De eigenaar, het Noord-Amerikaanse bedrijf Doe Run, zegt de Peruaanse milieuwetten na te leven en zich te houden aan de afspraken met de overheid om de productie schoner te maken. In ieder geval meet het bedrijf met twee maten: de uitstoot in La Oroya overschrijdt bijna dertig keer de norm die in Doe Run’s thuisstaat Missouri is toegestaan. Doe Run voert aan dat de vervuiling in 1997 nog veel erger was, toen de smelterij overging van de Peruaanse staat in privé-handen. De bedrijfsleiding beweert dat ze de laatste jaren veel heeft geïnvesteerd in een milieuvriendelijker productie. Volgens critici heeft Doe Run vooral geïnvesteerd om meer te kunnen produceren en zo tegemoet te komen aan de grote mondiale vraag naar metalen.
'Landenboek Peru', www.ikwilniet.org