Werkgever mag job weigeren aan rokers

[Barst]

Werkgever mag job weigeren aan rokers


Volgens de Europese Commissie mag een werkgever een job weigeren aan een roker en is hierbij geen sprake van discriminatie. Dat bericht de Financial Times zaterdag.


Een job weigeren aan een roker enkel en alleen omdat hij rookt "valt niet onder de Europese wetgeving tegen discriminatie", verklaarde Katharina von Schnurbein, woordvoerster van Europees Commissaris voor Werk en Sociale Zaken Vladimir Spidla, aan de Britse zakenkrant. De vraag was opgeworpen door het Britse Europees parlementslid Catherine Stihler. Volgens Europees Commissaris Spidla verbiedt de anti-discriminatiewetgeving "discriminatie op basis van raciale of etnische oorsprong, een handicap, leeftijd, seksuele voorkeur, religie of geloofsovertuiging". Een personeelsadvertentie waarin staat dat sollicitanten niet-rokers dienen te zijn, valt niet onder deze bepalingen, aldus de woordvoerster. De Britse pro-rokersvereniging Forest betreurt de zienswijze van Spidla. Ze wijst erop dat hiermee een precedent wordt geschapen. "Wie zal er volgen? Mensen die drinken of die te dik zijn?"


Weblog DM, 05-08-2006 (svr) (Belga 17:04)

[Sara Laureys]

Ik vind het weigeren van een job omwille van het feit dat iemand rookt,echt te ver gaan. Ik vind het wel logisch dat roken op het werk eventueel niet meer mag. Maar of die mensen thuis roken of niet,dat is iets wat ze zelf beslissen. Ik ben er compleet tegen dat men hierdoor mensen niet meer wil aannemen. Ik rook zelf niet maar moest ik dat doen dan zou ik dat zeker geen aanvaardbare reden vinden.
Maarja,België is soms een raar land...

[Barst]

Hij rookt! Hij moet ontslagen worden!


’Rokers behoeven niet te reflecteren.’ Deze zin is toegestaan in personeelsadvertenties. Althans, volgens eurocommissaris Spidia (werkgelegenheid en sociale zaken). Een Ierse onderneming die zo personeel werft, geeft hij gelijk. Selecteren op rookgedrag valt volgens hem niet onder het verbod op discriminatie. Dat betreft alleen zaken als ras, leeftijd, sekse en seksuele geaardheid. Roken wordt niet genoemd. Daarom is het toegestaan. De WHO (wereldgezondheidsorganisatie) voert al zo’n antirookbeleid. Rokers zijn daar niet welkom.


Dit is een kwalijke ontwikkeling. Dat mensen op de werkplek niet mogen roken, is te begrijpen. Anderen kunnen daar last van hebben. Een verbod op roken buiten werktijd, thuis op de eigen sofa, gaat veel te ver. Werkgevers hebben niets te maken met het privé-leven van hun werknemers. Behalve als het om strafbare feiten gaat. Roken is echter toegestaan.

Zo’n rookverbod leidt onvermijdelijk tot onfrisse situaties. Een verstokte roker, die de baan dolgraag wil hebben, gaat misschien toch solliciteren. Een ochtend niet paffen, een rolletje Stimorol en wat pufjes mondverfrisser doen wonderen bij het sollicitatiegesprek. Zelfs als het besnuffelen van de adem een vast onderdeel zou zijn van de sollicitatieprocedure. Stel nu eens dat hij wordt aangenomen. De werkgever denkt dat hij niet rookt. Dan is hij kwetsbaar. Jaloerse collega’s, die azen op zijn baan, kunnen hem ’aangeven’. Misschien maken ze stiekem een foto, als hij ergens tevreden aan zijn sigaret lurkt. Het bewijs is dan geleverd. Hij rookt! Hij heeft ons bedrogen! Hij moet ontslagen worden! Uiteraard zonder uitkering, want het is volledig zijn eigen schuld. Dergelijke taferelen horen bij een verbod op privé roken.

Het rookverbod is irrationeel, want het geldt voor alle rokers. Het maakt niet uit of ze twee sigaren roken per week, of een pakje shag per dag. Bovendien is het oneerlijk dat juist rokers tot paria worden verklaard. Er zijn talloze andere schadelijke gewoonten die vooralsnog op minder weerstand stuiten, bijvoorbeeld alcohol gebruiken. Of een dagelijks dieet van vette friet op een bedje van mayonaise. Gevaarlijke sporten beoefenen. Niet sporten. Te veel eten. Slecht eten. Veel te weinig eten. Onveilige seks. Door veel verre vliegvakanties de energie opmaken en het broeikaseffect stimuleren. De lijst is bijna onuitputtelijk. Allemaal slechte doch menselijke gewoonten. Onuitroeibaar. De mens is nu eenmaal zwak.

Neem nu alcohol. Voor de werkgever nog schadelijker dan de sigaret. Wie een kater heeft, presteert niet veel. De roker werkt tenminste noest door. Toch zijn er geen bedrijven die werknemers weren omdat zij alcohol tot zich nemen. Dat zou onverstandig zijn, want dan krijgen ze te weinig sollicitanten. Drinken is immers nog populairder dan roken. De lobby tegen het drinken is daarom minder machtig. Het uitsluiten van drinkers maakt, op getalsmatige gronden, minder kans.

Bij dikkerds ligt het weer anders. Die groep is kleiner en kwetsbaarder dan de rokers. Bovendien is een verbod op te veel eten gemakkelijker te controleren. Een stiekeme foto van de dikkerd achter een reusachtige beker chocolade-ijs met slagroom is niet eens noodzakelijk. Zijn omvang bewijst de intensiteit van zijn uitspattingen. Dus waarom zouden werkgevers geen eisen stellen aan het gewicht van de werknemer? Dik zijn is toch ongezond? Het is toch ook geen verboden discriminatie?

Dat de macht van het getal geldt, maakt het rookverbod extra naar. Een activistische groepering kan voorschrijven hoe de minderheid zich moet gedragen. Ook thuis. Dit alles onder het schijnheilige mom „We hebben het beste met u voor”. Zo gaan we terug naar de benauwde jaren. Toen mensen achter hun gordijntje iedereen in de gaten hielden en de buurman, die zich niet conformeerde, uitsloten en aan de schandpaal nagelden.


Trouw, 08-08-2006

[Fieke]

In de tekst wordt gezegd dat men mensen kan weigeren, simpelweg omdat zij roken. Maar ik vraag mij dan af hoe men dit gaat controleren. Niet alle rokers zijn onmiddellijk ook kettingrokers die tijdens hun pauzes op het werk niet zonder sigaret kunnen...
Ik vind het persoonlijk nogal ver gezocht om rokers te weigeren. Maak dan duidelijke afspraken over al dan niet roken op de werkvloer, tijdens pauzes,...
Maar wat mensen buiten hun werk doen, staat hier toch los van.

[wim leenaerts]

Even los van deze discussie - want hoewel ik 'radicaal' tegen roken ben, vind ik dit toch ook wel een tíkkeltje te ver gaan.
Ik heb vakantiewerk gedaan bij een industriële schoonmaakfirma op Philips lighting in Turnhout en ik kan je vertellen dat als ze daar geen rokers zouden aannemen de productiviteit (klopt dit woord wel in deze zin :confused: ) met laten we zeggen 50% zou stijgen.
De werknemers (in de volksmond ook wel kuisvrouwen genoemd) komen daar bijv om 16u aan (als hun shift begint), maar voor ze beginnen worden er nog minstens 2 sigaretjes gerookt. Ze halen hun materiaal, vullen emmers met water, transporteren dit alles naar het aan hen toegewezen gebouw, zetten alles daar neer (al dan niet netjes :rolleyes: ) en roken wéér een sigaretje. Ze beginnen te werken, een uur later wéér een sigaretje en zo gaat dit door tot hun werktijd erop zit. De tijd die zij in de rookcabines (erg positieve evolutie) doorbrengen evenaart de 'kuistijd' met gemak...
Dit maar om aan te tonen dat de keuze om een niet-roker aan te nemen soms wel begrijpelijk is...

[Kathleen De Laet]

Ik vind dit overdreven. Ik ben wel een roker. En op plaatsen waar ik vakantiewerk heb gedaan mag je niet roken buiten de plaatsen die hiervoor zijn aangesteld. Wanneer ik ergens niet mag roken dan doe ik dit ook niet en wacht ik gewoon tot mijn lunchpauze of tot mijn werk gedaan is. Ik denk dat veel rokers dit doen. En het is zoals fieke het zegt welke werkgever gaat controleren wat jij in je vrije tijd doet.