Barst
24th July 2006, 12:34
Als een bosbrand in een hete zomer
HET is nu wel duidelijk: Israël zit niet achter de Hezbollah aan maar wil Libanon zelf treffen. Eerst was er Gaza en nu plots, voor de wereld kon bekomen van zijn verrassing en verbijstering out of the blue Libanon.
Gaza: eerst terugtrekken en dan met de grond gelijkmaken. Elektriciteitscentrale, bruggen en wegen, universiteiten: alle infrastructuur moest eraan geloven. Men wil de bewoners van Gaza letterlijk het leven onmogelijk maken. Het doel is duidelijk: zoveel mogelijk Palestijnen op de vlucht jagen.
Maar waarom nu een tweede front openen tegen Libanon? Waarom Libanon? Waarom nu? Het Syrische leger is er door internationale en vooral Amerikaanse druk handig uit weggewerkt. Toeval? Het zou als goed voorbereide strategie niet slecht scoren. Israël heeft Libanon in 1998 met duidelijke tegenzin verlaten. Nu is het tijd om de klok terug te draaien. Gewoon het zuiden van Libanon weer tot bufferzone maken, al doende ook nog levensbelangrijke watervoorzieningen inpikken, en passant ook de rest van Libanon politiek en economisch uitschakelen door dood, chaos en vernieling te zaaien. En dat alles nog wel op grond van het grote gelijk.
Er zijn naar verluidt twee - ik herhaal - twee Israëlische soldaten ontvoerd. Wie zijn ze? Het doet er niet toe. Het was duidelijk maar een alibi. En dat er dan vervolgens al een paar honderd Libanese burgers zijn omgekomen, tja, dat stoort blijkbaar niet. Bush vindt het dik in orde: ,, Israel has the right to defend itself. '' Alles is dezer dagen zelfverdediging: de Iraakse invasie, de inval in Gaza, de aanval op Libanon.
Bush weet dat zijn entourage van neocons en zijn achterban van evangelicals en andere christelijke fundamentalisten van hem verwachten dat hij onvoorwaardelijk achter Israël staat, want voor de eersten is dat hun tweede vaderland en voor de laatsten de plek van de ' second coming ', de plaats waar Christus zal terugkomen om de joden te bekeren na Armageddon. En de neocons en Olmert weten verdomd goed dat Bush niet eeuwig aan zal blijven, dus nu toeslaan.
Daarom Libanon. Wat zijn de uiteindelijke doelstellingen? Ten eerste: de Hezbollah verdrijven van het grensgebied en zoveel mogelijk ontwapenen. Misschien de burgeroorlog opnieuw in gang steken. Laat de Hezbollah maar tegen de christenen, en de Arabieren tegen de Druzen vechten. In elk geval, de prille democratie van Libanon, onlangs nog door George Bush himself geprezen, moet kapot. Ten tweede: voorbereidend werk leveren voor een aanval op Iran. Door nu de Hezbollah in Zuid-Libanon weg te werken, wordt preventief een belangrijke dreiging weggenomen bij een aanval tegen Iran.
Waarom nu? Het is zomer. De internationale gemeenschap slaapt, voor de pers is het sowieso komkommertijd en de activisten, ngo's en vredesbewegingen zijn op vakantie. Ook de opiniemakers en intellectuelen zijn (of geven) niet thuis.
In die relatieve stilte, de lauwte van het protest, de luwte zijn Chirac, Louis Michel en onze premier, en ook Kofi Annan en Prodi zeldzame lichtpuntjes. Hele kleintjes. Hoewel onze premier met zijn vroege en resolute afwijzing van 'de oorlogslogica' toch misschien het beste uit de hoek kwam. Nu kan Europa niet zwijgen. Het gaat om een minimum aan waardigheid in het licht van de geschiedenis. Deze dubbele blitzkrieg vanwege twee ontvoeringen slaat alles. Wat moest de Hezbollah doen toen Israël Gaza begon te bombarderen en bezetten? Lijdzaam blijven toezien?
Waarom kan Israël dit doen? Omdat de anderen altijd eerst begonnen zijn en Bush die kromme logica onvoorwaardelijk volgt. Dat grote gelijk laat hen toe om telkens opnieuw met een verpletterende en niets of niemand ontziende militaire kracht toe te slaan. Buiten elke proportie. En de invasie van Libanon heeft nog een ander voordeel: in Gaza kan het Israëlische leger nu wel doen wat het wil, want de ogen van de wereld zijn op Libanon gericht.
De interventiemacht moet er dringend komen en moet, samen met diplomatie, een wapenstilstand afdwingen. Hoewel dat het enige zinnige scenario is, zal het een vrome wens blijven. En dus zal de internationale gemeenschap weer eens passief medeplichtig zijn aan een reeks oorlogsmisdaden op grote schaal. Het bombarderen van burgerdoelwitten is een flagrante overtreding van de Conventie van Genève, weet u nog. Maar ach, de Conventie van Genève, wat was dat ook alweer?
We zullen ook moeten toezien hoe het conflict zich zal uitbreiden als een bosbrand in een hete zomer. Want Syrië en Iran worden zeer uitdrukkelijk genoemd. Iran staat trouwens al lang op het verlanglijstje van Bush en zijn neocons. Ze voeren weer eens een heuse campagne in verband met onbestaande massavernietigingswapens (never change a winning horse) . Een brutale aanval op Libanon is misschien een betere manier om een oorlog met Iran uit te lokken.
Israël moet en zal de macht van Iran breken. Amerika zal zeker meedoen. Leuk vooruitzicht zo voor de heetste dag sinds mensenheugenis.
Lieven De Cauter
(De auteur doceert filosofie aan het Rits en aan de KU Leuven.)
DS, 24-07-2006
HET is nu wel duidelijk: Israël zit niet achter de Hezbollah aan maar wil Libanon zelf treffen. Eerst was er Gaza en nu plots, voor de wereld kon bekomen van zijn verrassing en verbijstering out of the blue Libanon.
Gaza: eerst terugtrekken en dan met de grond gelijkmaken. Elektriciteitscentrale, bruggen en wegen, universiteiten: alle infrastructuur moest eraan geloven. Men wil de bewoners van Gaza letterlijk het leven onmogelijk maken. Het doel is duidelijk: zoveel mogelijk Palestijnen op de vlucht jagen.
Maar waarom nu een tweede front openen tegen Libanon? Waarom Libanon? Waarom nu? Het Syrische leger is er door internationale en vooral Amerikaanse druk handig uit weggewerkt. Toeval? Het zou als goed voorbereide strategie niet slecht scoren. Israël heeft Libanon in 1998 met duidelijke tegenzin verlaten. Nu is het tijd om de klok terug te draaien. Gewoon het zuiden van Libanon weer tot bufferzone maken, al doende ook nog levensbelangrijke watervoorzieningen inpikken, en passant ook de rest van Libanon politiek en economisch uitschakelen door dood, chaos en vernieling te zaaien. En dat alles nog wel op grond van het grote gelijk.
Er zijn naar verluidt twee - ik herhaal - twee Israëlische soldaten ontvoerd. Wie zijn ze? Het doet er niet toe. Het was duidelijk maar een alibi. En dat er dan vervolgens al een paar honderd Libanese burgers zijn omgekomen, tja, dat stoort blijkbaar niet. Bush vindt het dik in orde: ,, Israel has the right to defend itself. '' Alles is dezer dagen zelfverdediging: de Iraakse invasie, de inval in Gaza, de aanval op Libanon.
Bush weet dat zijn entourage van neocons en zijn achterban van evangelicals en andere christelijke fundamentalisten van hem verwachten dat hij onvoorwaardelijk achter Israël staat, want voor de eersten is dat hun tweede vaderland en voor de laatsten de plek van de ' second coming ', de plaats waar Christus zal terugkomen om de joden te bekeren na Armageddon. En de neocons en Olmert weten verdomd goed dat Bush niet eeuwig aan zal blijven, dus nu toeslaan.
Daarom Libanon. Wat zijn de uiteindelijke doelstellingen? Ten eerste: de Hezbollah verdrijven van het grensgebied en zoveel mogelijk ontwapenen. Misschien de burgeroorlog opnieuw in gang steken. Laat de Hezbollah maar tegen de christenen, en de Arabieren tegen de Druzen vechten. In elk geval, de prille democratie van Libanon, onlangs nog door George Bush himself geprezen, moet kapot. Ten tweede: voorbereidend werk leveren voor een aanval op Iran. Door nu de Hezbollah in Zuid-Libanon weg te werken, wordt preventief een belangrijke dreiging weggenomen bij een aanval tegen Iran.
Waarom nu? Het is zomer. De internationale gemeenschap slaapt, voor de pers is het sowieso komkommertijd en de activisten, ngo's en vredesbewegingen zijn op vakantie. Ook de opiniemakers en intellectuelen zijn (of geven) niet thuis.
In die relatieve stilte, de lauwte van het protest, de luwte zijn Chirac, Louis Michel en onze premier, en ook Kofi Annan en Prodi zeldzame lichtpuntjes. Hele kleintjes. Hoewel onze premier met zijn vroege en resolute afwijzing van 'de oorlogslogica' toch misschien het beste uit de hoek kwam. Nu kan Europa niet zwijgen. Het gaat om een minimum aan waardigheid in het licht van de geschiedenis. Deze dubbele blitzkrieg vanwege twee ontvoeringen slaat alles. Wat moest de Hezbollah doen toen Israël Gaza begon te bombarderen en bezetten? Lijdzaam blijven toezien?
Waarom kan Israël dit doen? Omdat de anderen altijd eerst begonnen zijn en Bush die kromme logica onvoorwaardelijk volgt. Dat grote gelijk laat hen toe om telkens opnieuw met een verpletterende en niets of niemand ontziende militaire kracht toe te slaan. Buiten elke proportie. En de invasie van Libanon heeft nog een ander voordeel: in Gaza kan het Israëlische leger nu wel doen wat het wil, want de ogen van de wereld zijn op Libanon gericht.
De interventiemacht moet er dringend komen en moet, samen met diplomatie, een wapenstilstand afdwingen. Hoewel dat het enige zinnige scenario is, zal het een vrome wens blijven. En dus zal de internationale gemeenschap weer eens passief medeplichtig zijn aan een reeks oorlogsmisdaden op grote schaal. Het bombarderen van burgerdoelwitten is een flagrante overtreding van de Conventie van Genève, weet u nog. Maar ach, de Conventie van Genève, wat was dat ook alweer?
We zullen ook moeten toezien hoe het conflict zich zal uitbreiden als een bosbrand in een hete zomer. Want Syrië en Iran worden zeer uitdrukkelijk genoemd. Iran staat trouwens al lang op het verlanglijstje van Bush en zijn neocons. Ze voeren weer eens een heuse campagne in verband met onbestaande massavernietigingswapens (never change a winning horse) . Een brutale aanval op Libanon is misschien een betere manier om een oorlog met Iran uit te lokken.
Israël moet en zal de macht van Iran breken. Amerika zal zeker meedoen. Leuk vooruitzicht zo voor de heetste dag sinds mensenheugenis.
Lieven De Cauter
(De auteur doceert filosofie aan het Rits en aan de KU Leuven.)
DS, 24-07-2006