Barst
19th July 2006, 14:52
Het recht van de sterkste is het sterkste onrecht
Jean-Marie Dedecker
THEODOR Herzl, de vader van het zionisme, schreef in zijn dagboek in 1899: ,,Mijn testament voor het joodse volk: richt uw staat zo in dat de vreemdeling zich bij u goed voelt.'' Zijn geesteskind, de staat Israël, heeft niet alleen geen respect voor de vreemdeling, ze miskent ook de elementaire rechten van de autochtone bevolking, de Palestijnen. Untermenschen in hun eigen land.
Over de Palestijnen heerst een apartheidsregime waarin ze nog minder rechten hebben dan de zwarten destijds in Zuid-Afrika. Israël is de laatste koloniale macht ter wereld die parasiteert op het collectieve schuldgevoel uit de vorige eeuw en een godsdienstig eigendomsrecht van tweeduizend jaar geleden. Een vrijgeleide om een ander volk te onderdrukken en de elementaire mensenrechten te verkrachten.
Israël is het enige land ter wereld dat met toestemming van het wereldgeweten openlijk racisme mag belijden. De Palestijnen worden opgeborgen in reservaten, omwald door de muur van schaamte, die met opzet door de schaarse olijfbomen wordt opgetrokken en de waterreserves in Israël houdt.
Gaza is de grootste openluchtgevangenis ter wereld. Meer dan één miljoen mensen leven er samengepakt in een zandbak van veertig op twaalf kilometer. Israëlische staatsterreur is er tot handelsmerk verheven. Infrastructuur wordt er opzettelijk verwoest. Wegen en huizen worden er met de regelmaat van de klok vernield door Israëlische bulldozers zodat de noord-zuidverbinding het snelst afgelegd wordt met de ezelskar. Er is negentig procent werkloosheid.
De enige elektriciteitscentrale werd onlangs opgeblazen en de collateral damage vertaalt zich in ziekenhuizen zonder elektriciteit waar naamloze nierdialysepatiënten en couveusebaby's wegkwijnen naast de bomslachtoffers. Een derde van de zwangere vrouwen haalt de materniteit niet wegens de tergende houding van de militairen aan de checkpoints. Kinderen worden er van het strand geschoten en het gebied heeft de grootste 'analfabetiseringsgraad' van het Midden-Oosten.
De Palestijnen zijn afhankelijk van de uitkeringseconomie. De Israëli's weigeren de rechtmatige Palestijnse belastingen en douanegelden door te storten. Schizofreen Europa en de VS schortten alle hulp op aan een democratisch verkozen regime dat onder hun toezicht tot stand is gekomen. Een Palestijnse stem in januari jongstleden voor Hamas was geen stem voor fundamentalisme en islamisering, maar een proteststem tegen de corrupte bende die zich genesteld had in het kielzog van Arafat.
Op politiek vlak worden beide volkeren geleid door heerschappen met een versneden wereldbeeld en een gespleten tong. Ze prediken het schaamlapje van de onverdraagzame woestijngodsdiensten. Allah als alibi voor de uitzichtloosheid van het heden en voor de transcenderende hoop van het hiernamaals. En Jahweh, de hemelse verrechtvaardiging voor het superioriteitsgevoel van het ,,uitverkoren volk'', met een bijbels recht op een uitverkoren land. Au besoin de la cause .
Net zoals de Amerikanen de Taliban gekweekt hebben in Afghanistan heeft Israël Hamas gecreëerd en niet omgekeerd. Wettelijk verkozen parlementairen worden er gevangen gezet en hun ministeries worden opgeblazen. Gematigde charismatische leiders als Marwan Barghouti worden met schijnprocessen geliquideerd. Er zitten nagenoeg 9.000 politieke gevangenen in de Israëlische cellen waarvan een tiende nooit is aangeklaagd. Israël bestrijdt het terrorisme niet, het voedt het.
Een volk zonder leiders wordt veroordeeld tot de internationale bedelstaf. Schooien om te overleven breekt de eigenwaarde en voedt wraakideologieën als Hamas en de Hezbollah. De haat zit diep, dieper dan water in de woestijn. Er wordt gerekend in slachtoffers. In 2002 was de balans één dode joodse Israëliet tegen drie Palestijnen. Voorheen was het één tegen zes. Vandaag is het een veelvoud.
Het is Israël al lang niet meer te doen om vrede en het aanknopen van een zinvol gesprek met de Palestijnen. Uit angst voor de demografische Arabische bom trekt het muren op en steelt het de vruchtbaarste grond. De tactiek van het voldongen feit. Nadien schreeuwen hun leiders moord en brand als de Palestijnen zelfgemaakte raketten afvuren op Israëlische dorpen en hun eigen burgers meemaken wat de Palestijnen voortdurend moeten ondergaan.
Palestijnen zijn jammer genoeg ook de paria's van de islamitische wereld. In Sabra en Shatila nabij Beiroet, waar een kwarteeuw geleden onder het goedkeurend oog van Ariel Sharon een slachtpartij werd aangericht onder vrouwen en kinderen, hebben de Palestijnen tot op vandaag nog geen recht op eigendom en ook niet op werk. Ze zijn de zwerfkatten van Libanon.
Elke westerse politicus die zich kritisch opstelt wordt door de mondiale joodse lobby en de holocaustindustrie gestigmatiseerd tot racist en antisemiet. De hele westerse wereld kijkt daarom in versplinterde verontwaardiging de andere kant op wegens een gecultiveerd schuldcomplex door de holocaust, in plaats van aan de klaagmuur te gaan staan en hen een geweten te schoppen. De exploitatie van het joodse lijden op basis van een schaamtegevoel voor aberraties van zestig jaar geleden.
Johan Anthierens schreef profetische woorden in 1979: ,,Arabieren die de bultenaren van de historie zijn, die het Duitse gelag moeten betalen, die opdraaien voor het Europese gesjacher en gesol met jodenmensen. Wij Europeanen hebben de joodse inboedel aan gruzelementen geslagen en sturen Izaäk naar de Palestijnse kassa voor de schadeloosstelling. () Wat de minder begenadigde mohammedanen overbleef, was de niet nobele kunst van het terrorisme.''
De onderdrukking van een volk wordt de wereld aangepraat als de strijd tegen het terrorisme. Dat is de sleutel van het onrecht. De Palestijnse gruwelijke wanhoopsdaden zijn niet goed te praten maar ze zijn de barometer van de machteloosheid en de woede. Woede uit onmacht voor de vernederingen, de uitzichtloosheid van het bestaan, de armoede en de ellende en vooral de onverschilligheid van de wereld.
Het Israëlische conflict gijzelt al meer dan een halve eeuw de hele wereld op politiek en economisch vlak (met de ene petroleumcrisis na de andere) en het exporteert terreur. Het geeft een vals alibi aan de gekken van Al-Qaeda of de sjiitische fundi's van de Hezbollah. De onmacht van de Verenigde Naties, de lafheid van Europa en Amerika gedogen een kettingreactie van geweld. Een simpele economische boycot heeft Zuid-Afrika destijds op de knieën gekregen en zou voor Israël dezelfde weg naar vrede betekenen.
Ik hou van Anthierens: ,,De Palestijn is een zwerfkat in het nauw, een kat met kale plekken in de vacht, een luizige woestijnkat, lelijk, vals, onbetrouwbaar, uitgestoten door de mondaine opinie. Voor zo'n schlemielig beest heb ik in mijn hart een kommetje melk klaar, niemand zal mij ooit zo laf krijgen dat ik de gehandicapte jood van nu, de Palestijn, met de vinger wijs. Joden zijn geen goden. Palestijnen geen zwijnen. Ik geloof niet in goeden en slechten, ik geloof niet in zwart en wit, ik bewandel bij voorkeur het niemandsland tussen die polen. Ik struikel graag over de waarheid die in het midden ligt.''
Jean-Marie Dedecker
(De auteur is senator voor VLD.)
DS, 19-07-2006
Jean-Marie Dedecker
THEODOR Herzl, de vader van het zionisme, schreef in zijn dagboek in 1899: ,,Mijn testament voor het joodse volk: richt uw staat zo in dat de vreemdeling zich bij u goed voelt.'' Zijn geesteskind, de staat Israël, heeft niet alleen geen respect voor de vreemdeling, ze miskent ook de elementaire rechten van de autochtone bevolking, de Palestijnen. Untermenschen in hun eigen land.
Over de Palestijnen heerst een apartheidsregime waarin ze nog minder rechten hebben dan de zwarten destijds in Zuid-Afrika. Israël is de laatste koloniale macht ter wereld die parasiteert op het collectieve schuldgevoel uit de vorige eeuw en een godsdienstig eigendomsrecht van tweeduizend jaar geleden. Een vrijgeleide om een ander volk te onderdrukken en de elementaire mensenrechten te verkrachten.
Israël is het enige land ter wereld dat met toestemming van het wereldgeweten openlijk racisme mag belijden. De Palestijnen worden opgeborgen in reservaten, omwald door de muur van schaamte, die met opzet door de schaarse olijfbomen wordt opgetrokken en de waterreserves in Israël houdt.
Gaza is de grootste openluchtgevangenis ter wereld. Meer dan één miljoen mensen leven er samengepakt in een zandbak van veertig op twaalf kilometer. Israëlische staatsterreur is er tot handelsmerk verheven. Infrastructuur wordt er opzettelijk verwoest. Wegen en huizen worden er met de regelmaat van de klok vernield door Israëlische bulldozers zodat de noord-zuidverbinding het snelst afgelegd wordt met de ezelskar. Er is negentig procent werkloosheid.
De enige elektriciteitscentrale werd onlangs opgeblazen en de collateral damage vertaalt zich in ziekenhuizen zonder elektriciteit waar naamloze nierdialysepatiënten en couveusebaby's wegkwijnen naast de bomslachtoffers. Een derde van de zwangere vrouwen haalt de materniteit niet wegens de tergende houding van de militairen aan de checkpoints. Kinderen worden er van het strand geschoten en het gebied heeft de grootste 'analfabetiseringsgraad' van het Midden-Oosten.
De Palestijnen zijn afhankelijk van de uitkeringseconomie. De Israëli's weigeren de rechtmatige Palestijnse belastingen en douanegelden door te storten. Schizofreen Europa en de VS schortten alle hulp op aan een democratisch verkozen regime dat onder hun toezicht tot stand is gekomen. Een Palestijnse stem in januari jongstleden voor Hamas was geen stem voor fundamentalisme en islamisering, maar een proteststem tegen de corrupte bende die zich genesteld had in het kielzog van Arafat.
Op politiek vlak worden beide volkeren geleid door heerschappen met een versneden wereldbeeld en een gespleten tong. Ze prediken het schaamlapje van de onverdraagzame woestijngodsdiensten. Allah als alibi voor de uitzichtloosheid van het heden en voor de transcenderende hoop van het hiernamaals. En Jahweh, de hemelse verrechtvaardiging voor het superioriteitsgevoel van het ,,uitverkoren volk'', met een bijbels recht op een uitverkoren land. Au besoin de la cause .
Net zoals de Amerikanen de Taliban gekweekt hebben in Afghanistan heeft Israël Hamas gecreëerd en niet omgekeerd. Wettelijk verkozen parlementairen worden er gevangen gezet en hun ministeries worden opgeblazen. Gematigde charismatische leiders als Marwan Barghouti worden met schijnprocessen geliquideerd. Er zitten nagenoeg 9.000 politieke gevangenen in de Israëlische cellen waarvan een tiende nooit is aangeklaagd. Israël bestrijdt het terrorisme niet, het voedt het.
Een volk zonder leiders wordt veroordeeld tot de internationale bedelstaf. Schooien om te overleven breekt de eigenwaarde en voedt wraakideologieën als Hamas en de Hezbollah. De haat zit diep, dieper dan water in de woestijn. Er wordt gerekend in slachtoffers. In 2002 was de balans één dode joodse Israëliet tegen drie Palestijnen. Voorheen was het één tegen zes. Vandaag is het een veelvoud.
Het is Israël al lang niet meer te doen om vrede en het aanknopen van een zinvol gesprek met de Palestijnen. Uit angst voor de demografische Arabische bom trekt het muren op en steelt het de vruchtbaarste grond. De tactiek van het voldongen feit. Nadien schreeuwen hun leiders moord en brand als de Palestijnen zelfgemaakte raketten afvuren op Israëlische dorpen en hun eigen burgers meemaken wat de Palestijnen voortdurend moeten ondergaan.
Palestijnen zijn jammer genoeg ook de paria's van de islamitische wereld. In Sabra en Shatila nabij Beiroet, waar een kwarteeuw geleden onder het goedkeurend oog van Ariel Sharon een slachtpartij werd aangericht onder vrouwen en kinderen, hebben de Palestijnen tot op vandaag nog geen recht op eigendom en ook niet op werk. Ze zijn de zwerfkatten van Libanon.
Elke westerse politicus die zich kritisch opstelt wordt door de mondiale joodse lobby en de holocaustindustrie gestigmatiseerd tot racist en antisemiet. De hele westerse wereld kijkt daarom in versplinterde verontwaardiging de andere kant op wegens een gecultiveerd schuldcomplex door de holocaust, in plaats van aan de klaagmuur te gaan staan en hen een geweten te schoppen. De exploitatie van het joodse lijden op basis van een schaamtegevoel voor aberraties van zestig jaar geleden.
Johan Anthierens schreef profetische woorden in 1979: ,,Arabieren die de bultenaren van de historie zijn, die het Duitse gelag moeten betalen, die opdraaien voor het Europese gesjacher en gesol met jodenmensen. Wij Europeanen hebben de joodse inboedel aan gruzelementen geslagen en sturen Izaäk naar de Palestijnse kassa voor de schadeloosstelling. () Wat de minder begenadigde mohammedanen overbleef, was de niet nobele kunst van het terrorisme.''
De onderdrukking van een volk wordt de wereld aangepraat als de strijd tegen het terrorisme. Dat is de sleutel van het onrecht. De Palestijnse gruwelijke wanhoopsdaden zijn niet goed te praten maar ze zijn de barometer van de machteloosheid en de woede. Woede uit onmacht voor de vernederingen, de uitzichtloosheid van het bestaan, de armoede en de ellende en vooral de onverschilligheid van de wereld.
Het Israëlische conflict gijzelt al meer dan een halve eeuw de hele wereld op politiek en economisch vlak (met de ene petroleumcrisis na de andere) en het exporteert terreur. Het geeft een vals alibi aan de gekken van Al-Qaeda of de sjiitische fundi's van de Hezbollah. De onmacht van de Verenigde Naties, de lafheid van Europa en Amerika gedogen een kettingreactie van geweld. Een simpele economische boycot heeft Zuid-Afrika destijds op de knieën gekregen en zou voor Israël dezelfde weg naar vrede betekenen.
Ik hou van Anthierens: ,,De Palestijn is een zwerfkat in het nauw, een kat met kale plekken in de vacht, een luizige woestijnkat, lelijk, vals, onbetrouwbaar, uitgestoten door de mondaine opinie. Voor zo'n schlemielig beest heb ik in mijn hart een kommetje melk klaar, niemand zal mij ooit zo laf krijgen dat ik de gehandicapte jood van nu, de Palestijn, met de vinger wijs. Joden zijn geen goden. Palestijnen geen zwijnen. Ik geloof niet in goeden en slechten, ik geloof niet in zwart en wit, ik bewandel bij voorkeur het niemandsland tussen die polen. Ik struikel graag over de waarheid die in het midden ligt.''
Jean-Marie Dedecker
(De auteur is senator voor VLD.)
DS, 19-07-2006