Nele G
12th July 2006, 00:01
JA:
'De festiviteiten rond 11 juli zijn inmiddels uitgegroeid tot een begrip. Het is dus logisch dat Vlaanderen zijn eigen betaalde feestdag krijgt', vindt Vlaams Parlementslid Mark Demesmaeker (N-VA).
'De afgelopen eeuw is Vlaanderen een echte natie geworden. We staan steeds sterker op onze eigen benen, hebben eigen bevoegdheden en vormen een hecht geheel. Een extra betaalde feestdag om die natie te vieren, zou dus zeker niet misstaan. Op veel plaatsen zijn de feesten trouwens heel spontaan ontstaan. De voorbije jaren zijn ze alleen maar in aantal en omvang toegenomen. Terwijl de Vlaamse feestdag dertig jaar geleden vaak niet veel meer was dan een bescheiden receptie in een achterzaaltje van een café, georganiseerd door het Davidsfonds of het plaatselijke 11 julicomité, zijn er nu overal in Vlaanderen grote festiviteiten gepland. Gelukkig krijgen ze daarbij de steun van 'Vlaanderen Feest!'. Dat sommigen daarin een geforceerde bedoening zien die door de Vlaamse regering van boven wordt doorgedrukt, is een foute perceptie. De feestsubsidies zijn er enkel gekomen om die embryonale organisaties die vaak met heel beperkte middelen iets uit de grond trachtten te stampen, een extra duwtje in de rug te geven. Jammer genoeg moeten de feesten steeds vaker in de weekends rond 11 juli georganiseerd worden, omdat er op de dag zelf te weinig mensen een vrije dag hebben. Daardoor gaat het effect van een feestdag deels verloren.
De tegenstand voor een extra betaalde feestdag op 11 juli is vooral te zoeken in een aantal belgicistische kringen. Daarmee geven ze eigenlijk toe dat ook zij beseffen dat de Vlaamse natievorming steeds meer een feit is. De belgicisten krijgen de steun van de werkgevers, omdat zij natuurlijk de rekening van de feestdag moeten betalen. We moeten begrip opbrengen voor die verzuchting, maar er tegelijk op wijzen dat een feestdag ook opbrengsten genereert. Mensen die naar buiten komen om te feesten, spenderen veel meer dan op een gewone werkdag.'
NEE:
'Voor de werkgever kost een betaalde feestdag twee keer geld', zegt directeur-generaal van het VBO Pieter Timmermans.
'Ik spreek mij niet uit over het feit of 11 juli nu al dan niet een betaalde feestdag moet zijn. Als de voorstanders bereid zijn om een van de tien huidige betaalde feestdagen op te offeren, heb ik daar geen probleem mee. Maar een extra betaalde feestdag is voor de werkgevers geen optie. Berekeningen hebben uitgewezen dat de kosten van zo een dag voor het bedrijfsleven ongeveer 350 miljoen euro bedragen. De ondernemer moet niet alleen zijn personeel betalen, hij verliest ook een dag waarop er niet geproduceerd en niet verkocht wordt. Met uitzondering van de horeca is het namelijk ook niet mogelijk om anderen te laten werken in de plaats van zij die vrijaf nemen. Het geld dat er op zo'n dag extra wordt uitgegeven, komt niet in de buurt van de verliezen die de ondernemers lijden.
Een extra betaalde feestdag voor Vlaanderen zou daarnaast onvermijdelijk gepaard gaan met hetzelfde fenomeen in Wallonië, Brussel en de Duitstalige Gemeenschap. Onlangs gingen er in het parlement ook al stemmen op om de Internationale Vrouwendag op 8 maart als een betaalde feestdag te erkennen. Uiteindelijk weet iedereen wel een goede reden te verzinnen voor een extra betaalde feestdag. De vakbonden zullen zich daar uiteraard nooit tegen verzetten, maar het zijn wel de werkgevers die voor de kosten moeten opdraaien.
Ik heb overigens niet de indruk dat er op dit moment veel mensen wakker liggen van 11 juli als betaalde feestdag. Twee jaar geleden is dat onderwerp door de politiek naar voren geschoven, maar dat had toen veel meer te maken met de verkiezingen die eraan kwamen. De hardwerkende Vlaming is vooral bezig met zijn job, zijn pensioen en zijn belastingen. De toekomstige welvaart van Vlaanderen was terecht het centrale thema op de 11 julitoespraken dit jaar. Lastenverlagingen voor de bedrijven zijn daarin een belangrijk ingrediënt. Een extra betaalde feestdag past helemaal niet in dat plaatje.'
Bron: Knack
Stem op www.knack.be
'De festiviteiten rond 11 juli zijn inmiddels uitgegroeid tot een begrip. Het is dus logisch dat Vlaanderen zijn eigen betaalde feestdag krijgt', vindt Vlaams Parlementslid Mark Demesmaeker (N-VA).
'De afgelopen eeuw is Vlaanderen een echte natie geworden. We staan steeds sterker op onze eigen benen, hebben eigen bevoegdheden en vormen een hecht geheel. Een extra betaalde feestdag om die natie te vieren, zou dus zeker niet misstaan. Op veel plaatsen zijn de feesten trouwens heel spontaan ontstaan. De voorbije jaren zijn ze alleen maar in aantal en omvang toegenomen. Terwijl de Vlaamse feestdag dertig jaar geleden vaak niet veel meer was dan een bescheiden receptie in een achterzaaltje van een café, georganiseerd door het Davidsfonds of het plaatselijke 11 julicomité, zijn er nu overal in Vlaanderen grote festiviteiten gepland. Gelukkig krijgen ze daarbij de steun van 'Vlaanderen Feest!'. Dat sommigen daarin een geforceerde bedoening zien die door de Vlaamse regering van boven wordt doorgedrukt, is een foute perceptie. De feestsubsidies zijn er enkel gekomen om die embryonale organisaties die vaak met heel beperkte middelen iets uit de grond trachtten te stampen, een extra duwtje in de rug te geven. Jammer genoeg moeten de feesten steeds vaker in de weekends rond 11 juli georganiseerd worden, omdat er op de dag zelf te weinig mensen een vrije dag hebben. Daardoor gaat het effect van een feestdag deels verloren.
De tegenstand voor een extra betaalde feestdag op 11 juli is vooral te zoeken in een aantal belgicistische kringen. Daarmee geven ze eigenlijk toe dat ook zij beseffen dat de Vlaamse natievorming steeds meer een feit is. De belgicisten krijgen de steun van de werkgevers, omdat zij natuurlijk de rekening van de feestdag moeten betalen. We moeten begrip opbrengen voor die verzuchting, maar er tegelijk op wijzen dat een feestdag ook opbrengsten genereert. Mensen die naar buiten komen om te feesten, spenderen veel meer dan op een gewone werkdag.'
NEE:
'Voor de werkgever kost een betaalde feestdag twee keer geld', zegt directeur-generaal van het VBO Pieter Timmermans.
'Ik spreek mij niet uit over het feit of 11 juli nu al dan niet een betaalde feestdag moet zijn. Als de voorstanders bereid zijn om een van de tien huidige betaalde feestdagen op te offeren, heb ik daar geen probleem mee. Maar een extra betaalde feestdag is voor de werkgevers geen optie. Berekeningen hebben uitgewezen dat de kosten van zo een dag voor het bedrijfsleven ongeveer 350 miljoen euro bedragen. De ondernemer moet niet alleen zijn personeel betalen, hij verliest ook een dag waarop er niet geproduceerd en niet verkocht wordt. Met uitzondering van de horeca is het namelijk ook niet mogelijk om anderen te laten werken in de plaats van zij die vrijaf nemen. Het geld dat er op zo'n dag extra wordt uitgegeven, komt niet in de buurt van de verliezen die de ondernemers lijden.
Een extra betaalde feestdag voor Vlaanderen zou daarnaast onvermijdelijk gepaard gaan met hetzelfde fenomeen in Wallonië, Brussel en de Duitstalige Gemeenschap. Onlangs gingen er in het parlement ook al stemmen op om de Internationale Vrouwendag op 8 maart als een betaalde feestdag te erkennen. Uiteindelijk weet iedereen wel een goede reden te verzinnen voor een extra betaalde feestdag. De vakbonden zullen zich daar uiteraard nooit tegen verzetten, maar het zijn wel de werkgevers die voor de kosten moeten opdraaien.
Ik heb overigens niet de indruk dat er op dit moment veel mensen wakker liggen van 11 juli als betaalde feestdag. Twee jaar geleden is dat onderwerp door de politiek naar voren geschoven, maar dat had toen veel meer te maken met de verkiezingen die eraan kwamen. De hardwerkende Vlaming is vooral bezig met zijn job, zijn pensioen en zijn belastingen. De toekomstige welvaart van Vlaanderen was terecht het centrale thema op de 11 julitoespraken dit jaar. Lastenverlagingen voor de bedrijven zijn daarin een belangrijk ingrediënt. Een extra betaalde feestdag past helemaal niet in dat plaatje.'
Bron: Knack
Stem op www.knack.be